مدلیابی روابط ساختاری اشتیاق تحصیلی دانشجویان براساس تدریس تحول‌آفرین، خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری نقش سرزندگی تحصیلی

هدف: اشتیاق تحصیلی یکی از شاخص‌های کیفیت دانشگاهی محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف مدل‌یابی علِّی اشتیاق تحصیلی براساس خودکارآمدی و تدریس تحول‌آفرین با میانجی‌گری سرزندگی تحصیلی انجام شد. روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل‌یابی معادلات ساختاری است. جامعه‌ی آماری این پژوهش را کلیه‌ی دانشجویان دورۀ کارشناسی مجتمع آموزش عالی اسفراین در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل دادند. نمونۀ پژوهش شامل 304 دانشجو (253 پسر، 51 دختر) بود که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های: الف) اشتیاق تحصیلی (فردریکز، بلومنفیلد، پاریس، 2004)، ب) سرزندگی تحصیلی (حسین چاری و دهقانی‌زاده، 1391)، ج) خودکارآمدی تحصیلی (اون و فرامن، 1998)، د) تدریس تحول‌آفرین (بوچامپ، بارلینگ، مارتن، کیث و زومبو،2010) استفاده شد. یافته‌ها: خودکارآمدی تحصیلی و تدریس تحول‌آفرین بر اشتیاق تحصیلی اثر مستقیم مثبت و معنادار دارند. خودکارآمدی تحصیلی و تدریس تحول‌آفرین از طریق سرزندگی تحصیلی بر اشتیاق تحصیلی اثر غیرمستقیم مثبت و معنادار دارند. سرزندگی تحصیلی به‌طور مثبت اشتیاق تحصیلی را پیش‌بینی می‌کند. در مجموع، نتایج بیانگر آن است که سرزندگی تحصیلی بین خودکارآمدی تحصیلی، تدریس تحول‌آفرین و اشتیاق تحصیلی دانشجویان، نقش میانجی‌گری دارد. نتیجه‌گیری: با تقویت خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان و استفادۀ استادان از روش تدریس تحول‌آفرین می‌توان به دانشجویان کمک کرد تا بر مسائل و مشکلات تحصیلی خود غلبه کنند و سرزندگی تحصیلی خود را افزایش دهند. این عوامل می‌تواند در تعامل با یکدیگر، اشتیاق تحصیلی دانشجویان را ارتقا بخشد.

Structural Equation Modeling of Students’ academic engagement based on Academic Selfefficacy, transformational teaching with the Mediation Role of Academic Buoyancy

Objective: Academic engagement is one of the indicators of academic quality. The aim of This study was Structural Equation Modeling of Students’ academic engagement based on Academic Selfefficacy, transformational teaching with the Mediation Role of Academic Buoyancy. Method: This study was a correlational research based on structural equation modeling (SEM). The statistical population was all undergraduate students of Esfarayen University of Technology, in 20162017 academic year.The sample included 304 students (253 boys, 51 girls) who were selected using random cluster sampling. Academic Engagement scale (Fredericks, Blumenfild, Paris, 2004), Academic Buoyancy scale (Hossein Chari and Dehghanizadeh 2012), Academic selfefficacy (Owen & Froman, 1998),  and Transformational teaching scale (Beauchamp et al, 2010) were used to measure the intended variables. Results: Academic selfefficacy and transformational teaching had a direct, positive, and significant effect on academic engagement. Also, Academic selfefficacy and transformational teaching had indirect effects through academic buoyancy on academic engagement. Academic buoyancy could predict the student academic engagement positively. Overall, finding suggested that academic buoyancy had a mediating role in the relationship between academic selfefficacy, transformational teaching, and academic engagement. Conclusion: Enhancing selfefficacy and teachers’ use of transformational teaching, students helps them overcome their educational problems, and increase their academic buoyancy. These factors can enhance students’ academic engagement to interact with each other.