مدل ساختاری رابطه بین سلامت روانی و رضایت تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی در دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد

هدف: رضایت تحصیلی بیانگر چگونگی ادراک دانشجویان از تجارب یادگیری‌شان می‌باشد که به‌عنوان یکی از شاخص‌های اندازه‌گیری کیفیت یادگیری و آموزش دانشجویان شناخته می‌شود. هدف از مطالعه حاضر ارائه مدل ساختاری رابطه بین سلامت روانی و رضایت تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی در دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد بوده است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مطالعات کاربردی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد نکا در سال تحصیلی 97-96 به تعداد 195 نفر بوده است. نمونه آماری به تعداد 129 نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسش‌نامه‏ استاندارد سلامت روانی، رضایت تحصیلی و خودکارآمدی استفاده شده است. به‌منظور تحلیل داده‌های حاصله، از مدل‌یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم‌افزار آماری پی ال اس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان دادند که بین سلامت روانی و خودکارآمدی با رضایت تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد و مقدار 40.1 درصد از خودکارآمدی و 66 درصد از رضایتتحصیلی توسط سلامت روانی تبیین می‌شود و متغیر خودکارآمدی اثر میانجی بر رابطه بین سلامت روانی و رضایت تحصیلی را دارد. هم‌چنین شاخص‌های برازندگی مدل حاکی از آن است که مدل ارائه‌شده از برازش مناسبی برخوردار است. نتیجه‌گیری: با تقویت حس خودکارآمدی و بهبود سلامت روانی می‌توان رضایت تحصیلی در دانشجویان را افزایش داد.

The Structural Model of Relationship between Mental Health and Academic Satisfaction with Mediating Role of SelfEfficacy in Masters Students

Objective:Academic satisfaction reflects how students perceive their learning experiences, which is recognized as one of the indicators of measuring students’ quality of learning and education. The purpose of this study was to investigate thestructural model of relationship between mental health and academic satisfaction with mediating role of selfefficacy in master’s students of Islamic Azad University of Neka. Method: The method of the present study in terms of applied purpose and in terms of descriptive, correlation has been observed.The statistical population consisted of all 195 undergraduate students at the Islamic Azad University of Neka in the academic year 9697. Sample size According to Krejcy and Morgan table, 129 individuals were selected randomly (gender). The instrument for collecting data was three standard questionnaires of mental health, selfefficacy and academic satisfaction Questionnaire. The collected data was used for analyzed by Structural equation modeling using the partial least squares method (PLS). Findings: The results of this study showed that there is a significant relationship between mental health and selfefficacy with student’s academic satisfaction; 40.1% of selfefficacy and 66% of academic satisfaction are explained by mental health. And the selfefficacy variable has a mediator effect on the relationship between mental health and academic satisfaction. Fit indices indicate that the proposed model is an appropriate fit. Conclusion:By enhancing the sense of selfefficacy and improving mental health, students’ academic satisfaction can be increased.