اثربخشی آموزش فنون ذهن‌آگاهی بر سرزندگی تحصیلی با نقش تعدیلی اهداف پیشرفت اجتماعی در دانشجویان

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش فنون ذهن‌آگاهی بر سرزندگی تحصیلی دانشجویان با نقش تعدیلی اهداف پیشرفت اجتماعی بود. روش: در این پژوهش که به‌صورت آزمایشی با پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 120 نفر از افرادی که متمایل به شرکت در پژوهش بودند، از دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انتخاب و براساس نمرات پرسشنامه اهداف پیشرفت اجتماعی در گروه آزمایش و کنترل جای‌دهی شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش طی 16 جلسه‌ی 60 دقیقه‌ای و طی 2 ماه مورد آموزش فنون ذهن‌آگاهی قرار گرفتند، درحالی‌که آزمودنی‌های گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. همه آزمودنی‌های گروه آزمایش و کنترل قبل و بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه سرزندگی تحصیلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس دوراهه تک متغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که فنون ذهن‌آگاهی منجر به بهبود معنی‌دار گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در سرزندگی تحصیلی به تفکیک اهداف پیشرفت اجتماعی شد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین میانگین سرزندگی تحصیلی دو گروه آزمایش و کنترل در زیرگروه‌های اهداف پیشرفت اجتماعی تفاوت معنی‌داری ازنظر آماری وجود دارد و اهداف پیشرفت اجتماعی توانستند اثر آموزش فنون ذهن‌آگاهی را بر سرزندگی تحصیلی دانشجویان تعدیل کنند. نتیجه‌گیری: با به‌کارگیری فنون ذهن‌آگاهی و همچنین توجه به نقش تعدیلی اهداف پیشرفت می‌توان سرزندگی تحصیلی را افزایش داد.

The Effectiveness of Mindfulness Techniques Training on Academic vitality by moderating roles of Student Social Achievement Goals

Objective: The purpose of present research was to investigate the effectiveness of Mindfulness Techniques Training on Academic vitality by Moderating roles of Student Social Achievement Goals. Methods: This is an experimental study with pretest, posttest and control group. 120 people of the Azarbaijan Shahid Madani University who were interested in participating in the research were selected and based on the scores of Social achievement goals Scale, they were placed in the experimental and control group. The experimental group received training in Mindfulness Techniques in 16 sessions of 60 minutes and within 2 months, while the control group did not receive any training. All subjects of the experimental and control group before and after the training were evaluated by using Academic vitality Questionnaire. Data were analyzed using onevariable covariance analysis method. Results: The findings indicated that mindfulness techniques led to a significant improvement in the experimental group compared with the control group in the Academic vitality with the breakdown of Social achievement goals. Also, the results of post hoc test showed that there is a significant difference between the mean of Academic vitality of the experimental and control group in the subgroup of Social achievement goals. Social achievement goals were able to modify the effect of teaching mindfulness techniques on Academic vitality of the students.   Conclusion: According the results, Academic vitality can be increased by employing mindfulness techniques as well as by considering the moderating role of the social achievement goals.