بررسی رابطه خودتنظیمی و عزت‌نفس با تعلل‌ورزی تحصیلی دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف: این پژوهش به‌منظور تعیین رابطه خودتنظیمی و عزت‌نفس با تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه نظری انجام شد.روش: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر متوسطه نظری (دوره دوم) شهر خوی، به تعداد 1933 نفر (مشغول به تحصیل در 13 مدرسه) تشکیل می دادند. نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان به طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای به تعداد 322 نفر انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (1990) عزت‌نفس آیزنک (1987) و تعلل ورزی سولومون و راث بلوم (1984) که از روایی و پایایی معتبری برخوردار بودند، استفاده شد. بااین‌وجود جهت حصول اطمینان مجدداً روایی صوری آن توسط اساتید متخصص تایید و پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.824، 0.895 و 0.874 به دست آمد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر با خودتنظیمی (0.266) و عزت نفس (0.408) آنان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (p<0/01 ). همچنین رابطه منفی معنی داری بین تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان با راهبرد شناختی (p<0/01 ، r=0/321) و راهبرد فراشناختی (p<0/05، r=0/117) مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای خودتنظیمی (0.23=β) و عزت نفس (0.38=β) به‌طور معنی داری تعلل ورزی دانش آموزان را پیش بینی می کنند (p<0/01).نتیجه گیری: آموزش راهبردهای خودتنظیمی و افزایش عزت نفس در دانش آموزان دختر می تواند نقش موثری در کاهش تعلل ورزی آنان داشته باشد.

The Relationship between Selfregulation and Selfesteem with Academic Procrastination among Female Second Grade High School Students

Objective: This study aimed to investigate the relationship between selfregulation and selfesteem and academic procrastination among female second grade high school students.Methodology: This was applied descriptivecorrelation study. The population consisted of all female high school students in Khoy city (N= 1933). Using Morgan table and cluster random sampling method, 322 students were selected as sample. The Pentrich and DeGroot’s Selfregulation Questionnaire (1990), Eysenck’s Selfesteem Questionnaire (1987), and Solomon and Roth Blum’s Procrastination questionnaire (1984) were used as research tools. The face validity of these questionnaires was confirmed by professors; the reliability of these questionnaires was determined by Cronbach’s alpha coefficient to be 0.824, 0.895, and 0.874, respectively.Findings: The analysis of data using Pearson correlation coefficient showed that there was a negative and significant correlation between academic procrastination and selfregulation (0.266) and selfesteem (0.408) of female students (P<0.01). Also, there was a significant and negative correlation between students’ academic procrastination and cognitive strategy (r = 0.321, P < 0. 01) and metacognitive strategy (r = 0.117, P<0.05). The results of regression analysis showed that the selfregulation (β = 0.23) and selfesteem (β = 0.38) predicted significantly the students’ academic procrastination (P <0.01).Conclusion: The instruction of selfregulation strategies and increasing the selfesteem of female students may reduce their academic procrastination.