رابطه علی انگیزش درونی، درگیری تحصیلی و خودنظم‌جویی تحصیلی با عملکرد تحصیلی از طریق یادگیری خود-هدایتی در دانش‌آموزان دبیرستانی شهر بندرعباس

هدف: هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی رابطه علی انگیزش تحصیلی، درگیری تحصیلی و خودنظم‌جویی با عملکرد تحصیلی از طریق یادگیری خودهدایتی بوده است. به این منظور در مدل پیشنهادی، انگیزش تحصیلی، درگیری تحصیلی و خودنظم‌جویی تحصیلی به‌عنوان پیش‌بین‌های عملکرد تحصیلی و یادگیری خود هدایتی به‌عنوان متغیر میانجی موردسنجش قرار گرفته است.روش: جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دبیرستانی شهر بندرعباس بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی 390 نفر (195 دختر و 195 پسر) به‌عنوان نمونه از بین آن‌ها انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از چهار پرسشنامه‌ی یادگیری خودهدایتی سو و همکاران (2015)، درگیری تحصیلی ریو و تیسنگ (2011)، خودنظم‌جویی تحصیلی پنتریچ و دیگروت (1990) و انگیزش تحصیلی هارتر (1980) جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها، از لحاظ آماری معنی‌دار بودند. در این مدل، رابطه انگیزش تحصیلی، درگیری تحصیلی و خودنظم‌جویی تحصیلی با عملکرد تحصیلی مثبت و معنی دار بود. همچنین رابطه‌یادگیری خودهدایتی با عملکرد تحصیلی مثبت و معنی‌دار بود. روابط غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استراپ بررسی شدند که نتایج نشان داد همه فرضیه‌های غیرمستقیم مورد تایید قرار گرفتند.نتیجه گیری: یافته های پژوهش به طور کلی از نقش متغیرهای انگیزشی در عملکرد تحصیلی حمایت کرده است و یادگیری خود هدایتی را به عنوان یک متغیر واسطه ای در رابطه ی این متغیرها با عملکرد تحصیلی مورد توجه و تاکید قرار داده است. بر این اساس توصیه می گردد مشاوران مدارس و معلمان در فرایند آموزش، یادگیری خودهدایتی را مورد توجه قرار دهند.

The Causal Relationship between Internal Motivation, Academic Engagement and Academic SelfRegulation with Academic Performance mediated by SelfDirected Learning in High School Students in Bandar Abbas

Objective: The purpose of this study was to investigate the causal relationship between academic motivation, academic engagement and selfregulation with academic performance mediated by selfdirected learning. To this end, in the proposed model, academic motivation, academic engagement and academic selfregulation as a predictor of academic performance and selfdirected learning as a mediating variable have been evaluated.Methodology: The statistical population consisted of all high school students of Bandar Abbas, The study sample were 390 people (195 girls and 195 boys) that selected randomly. In this study, selfregulation learning, selfdirected learning, academic engagement and internal motivation questionnaires were used to collect data. The proposed model was evaluated using structural equations modeling.Findings: The results showed that all path coefficients between variables were statistically significant. In this model, the relationship between academic motivation, academic engagement and academic selfregulation with academic performance was positive and significant. Also, the relationship between selfdirected learning and academic performance was positive and significant. Indirect relationships were investigated using bootstrap method, which showed that all indirect assumptions were confirmed.Conclusion: The findings of the research generally supported the role of motivational variables in academic performance and considered and emphasized selfdirected learning as a mediator variable in the relationship between these variables and academic performance. Accordingly, it is recommended that school counselors and teachers consider the selfdirected learning in the instruction process.