نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در پیش‌بینی بهزیستی تحصیلی دانش‌آموزان بر اساس جو روانی اجتماعی کلاس درس دانش‌آموزان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در رابطه بین جو روانی اجتماعی کلاس درس و بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر خرم آباد در سال تحصیلی 95- 1394 بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 95-1394 به تعداد 8700 نفر در شهر خرم آباد بود که تعداد 385 نفر از آنان به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی و بر اساس فرمول کوکران به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده ها شامل پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2002)، جو روانی اجتماعی کلاس درس فرایزر و همکاران (1995) و بهزیستی تحصیلی تومینن سوینی و همکاران (2012) بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده ها از آلفای کرونباخ، مدل معادلات ساختاری، تحلیل عامل تاییدی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار amos مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. ارزیابی مدل پژوهش با استفاده از شاخص های برازش مدل معادلات ساختاری صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که جو روانی اجتماعی کلاس درس تاثیر مثبت و معناداری بر اشتیاق تحصیلی و بهزیستی تحصیلی دارد، همچنین اشتیاق تحصیلی نیز تاثیر مثبت و معناداری بر بهزیستی تحصیلی دارد، اما اشتیاق تحصیلی بین جو روانی اجتماعی کلاس درس و بهزیستی تحصیلی میانجی گری نمی کند و فرضیه مربوطه تایید نگردید .05/0

Mediating Role of Academic Engagemen the Peredicting Academic Wellbeing Based Classroom SocioMental Climate in Student

Objective: The purpose of this study was to determine the mediating role of academic eagerness in the relationship between classroom psychosocial atmosphere and academic wellbeing among a high school’s firstgrade students in Khorramabad, in the academic year 20152016. Method: The research method was correlation and the type of structural equation model. The statistical population of the study consisted of all students of the first grade at the high school educating in the academic year of 20152016, 8700 students, in Khorramabad city. Among the students, 385 were selected as a research sample by stratified sampling method and based on the Cochran formula. The data collection tools included the questionnaires of the Academic Engagement of Schaufeli et al. (2002), Classroom Psychosocial Environment of Fraser et al. (1995), and Educational Wellbeing of TuominenSoini et al. (2012). For data analysis, Cronbach’s alpha, structural equation model, confirmatory factor analyses were used. The data were analyzed using Amos software. The research model was evaluated using structural equation model fitting indexes. Results: The results showed that the psychosocial environment of the classrooms has a positive and significant effect on academic engagement and wellbeing. Further, the academic eagerness has a positive and meaningful impact on educational wellbeing, but the academic engagement does not mediate between the classroom psychosocial environment and academic wellbeing. Therefore, the hypothesis was not confirmed:(P<0/05, GFI>0/9، NFI>0/9, RMSEA<0/08) Conclusion: Therefore, the psychosocial environment of the classroom plays a vital role in predicting academic engagement and wellbeing, and academic engagement cannot play a mediator role in the classroom psychosocial atmosphere. .