تاثیر آموزش مهارت‌های مطلوب اجتماعی مبتنی بر برنامه گروه‌بندی مهارت بر شایستگی اجتماعی دانش‌آموزان پسر پرخاشگر*

هدف: پرخاشگری اختلال شایعی است که برای کودکان، خانواده ها و مدارس مشکلات عمده ای ایجاد کرده است. لذا، هدف این پژوهش، تعیین تاثیر آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی مبتنی بر برنامه گروه بندی مهارت بر شایستگی اجتماعی دانش‌آموزانپسرپرخاشگر بود. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی میدانی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر کلاس های پنجم و ششم دوره ابتدایی شهر اهواز که در سال تحصیلی 951394 به تحصیل اشتغال داشتند، بود که از این جامعه تعداد 41 دانش‌آموز (21 نفر گروه آزمایشی و 20 نفر گروه گواه) به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای خوشه ای انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. هر دو گروه، مقیاس شایستگی اجتماعی را به‌عنوان پیش آزمون، تکمیل کردند. سپس، به گروه آزمایشی مهارت های مطلوب اجتماعی طی 17 جلسه آموزش داده شد. پس از پایان دوره آموزشی از دو گروه پس آزمون و بعد از شش هفته، پیگیری، به عمل آمد. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی باعث افزایش شایستگی اجتماعی در دانش‌آموزان پرخاشگر می شود (p<0/05). همچنین، نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی بر شایستگی اجتماعی پس از 6 هفته، همچنان اثر دارد (p<0/05). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که آموزش برنامه گروه‌بندی مهارت می‌تواند در افزایش شایستگی اجتماعی و در نتیجه ارتقای سطح سازگاری و کیفیت زندگی کودکان پرخاشگر موثر باشد.