مدل‌یابی علی اشتیاق تحصیلی؛ بر مبنای عملکرد تحصیلی حمایت شده، عزت‌نفس و خودکارآمدی درسی در دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه امیرکبیر تهران

هدف: این پژوهش با هدف مدل یابی علی اشتیاق تحصیلی بر مبنای بر مبنای عملکرد تحصیلی حمایت شده، عزت‌نفس و خودکارآمدی درسی است. روش: جامعه آماری عبارت از کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه امیرکبیر تهران بود. گروه نمونه شامل 375 نفر (263 پسر و 113 دختر) بود که به‌صورت تصادفی از جامعه آماری موردنظر انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی اسکاوفیلی و همکاران، خرده مقیاس‌های عزت‌نفس و عملکرد تحصیلی حمایت شده از مقیاس تاب‌آوری در برابر آسیب مدسن و مقیاس خودکارآمدی درسی برسو و همکاران استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، روش تحلیل مسیر به کار برده شد. یافته‌ها: تجزیه‌وتحلیل داده ها نشان داد که عملکرد تحصیلی حمایت شده، عزت‌نفس و خودکارآمدی درسی مستقیماً بر اشتیاق تحصیلی اثر دارند. در این میان عملکرد تحصیلی حمایت شده دارای بیشترین اثر بود. همچنین عملکرد تحصیلی حمایت شده به شکل غیرمستقیم و از دو مسیر خودکارآمدی درسی و عزت‌نفس با اشتیاق تحصیلی ارتباط داشت. نتیجه‌گیری: در مجموع، متغیرهای پژوهش حاضر، حدود 32 درصد از واریانس اشتیاق تحصیلی را پیش بینی می‌کنند. نتایج پژوهش نشان داد که مدل ارائه شده از برازش خوبی برخوردار می‌باشد.

The Causal Modeling of Academic Engagement based on Supported Academic Performance, SelfEsteem and SelfEfficacy among Undergraduate Students at Amir Kabir University

Purpose: the aim of the present study is the causal modeling of academic engagement based on supported academic performance, selfesteem and selfefficacy among undergraduate students at amir kabir university Methods:The sample group consisted of 375 samples (263 male and 113 female) that were selected randomly from the population. To collect data the academic engagement questionnaire by Schaufeli et al., the subscales of selfesteem and supported academic performance of Trauma Resilience Scale by Madsen and academic SelfEfficacy Scale of Breso et al were used. Results: For data analysis, path analysis was used. Data analysis showed that supported academic performance, selfesteem and academic selfefficacy directly affect academic engagement. The supported academic performance had the highest effect. Also supported academic performance was related to academic engagement indirectly through academic selfefficacy and selfesteem. Conclusion: In general the present study predicts about 32% of the variance in academic engagement. The results showed that the proposed model has a good fitness.