رابطه راهبرد خودنظم‌دهی فراشناختی و اهداف پیشرفت با سبک‌های تصمیم‌گیری در دانشجویان

هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه بین راهبرد خودنظم دهی فراشناختی و اهداف پیشرفت با سبک‌های تصمیم‌گیری دانشجویان انجام شد. روش: این مطالعه بر روی 379 دانشجو (219 مرد و 160 زن) که به روش نمونه‌گیری طبقه ای نسبتی از میان کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه آزاد تبریز انتخاب شده بودند انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های راهبردهای انگیزشی برای یاد گیری پینتریچ و همکاران (1991)، پرسشنامه اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران (1998) و پرسشنامه سبک‌های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) گردآوری شد. روایی آنها با استفاده از روایی محتوا توسط کارشناسان تایید و پایایی آنها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به‌ترتیب 0/81 و 0/83 و 0/76 برآورد گردید تحلیل داده ها با نرم‌افزار spss و به کمک روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری انجام گرفت. یافته ها: براساس نتایج، راهبردخودنظم دهی فراشناختی، پیش‌بینی کننده مثبت و خوبی برای سبک تصمیم‌گیری عقلایی می‌باشد. همچنین راهبرد خود نظم دهی فراشناختی، سبک تصمیم‌گیری آنی را به‌صورت منفی و معکوس پیش‌بینی می‌کند. اهداف پیشرفت اجتنابی به‌صورت منفی و معکوس سبک تصمیم عقلایی را پیش‌بینی می‌کند. اهداف پیشرفت تبحری، سبک تصمیم‌گیری شهودی و اجتنابی را به‌صورت منفی و معکوس پیش‌بینی می‌کند. اهداف پیشرفت عملکردی پیش‌بینی کننده معنی‌داری برای سبک‌های تصمیم‌گیری نبود. نتیجه گیری: بنا به اهمیت راهبرد خود نظم‌دهی فراشناختی و اهداف پیشرفت، تقویت این راهبرد و اهداف در دانشجویان می‌تواند در به‌کارگیری سبک تصمیم گیری مناسب و پرهیز از سبک تصمیم‌گیری نامناسب نقش مهمی داشته باشد.