نقش پیش‌بینی‌کنندگی اهداف پیشرفت و باور‌های هوشی در ارتباط با جرات‌ورزی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیش‌بینی‌کنندگی اهداف پیشرفت و باور‌های هوشی در ارتباط با جرات‌و‌رزی در دانش‌آموزان دختر پایه دوم مقطع متوسطه ناحیه دو شهر زاهدان انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی و طرح پژوهشی از نوع طرح‌‌های همبستگی می‌باشد. روش: در این پژوهش در مجموع تعداد 396 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده برای جمع‌آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه جرات‌و‌رزی گمبریل و ریچی (1975)، پرسشنامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (1998) و پرسشنامه باور هوشی بابایی (1377) می‌باشد؛ که اعتبار آن‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به‌ترتیب 0/80، 0/93 و 0/81 برآورد گردید. برای تحلیل داده‌‌های پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام‌به‌گام و آزمون t تک نمونه‌ای استفاده شد. یافته ها:یافته های حاصل نشان داد که بین اهداف تبحری و عملکردی رویکردی و متغیر جرات‌ورزی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. این در حالی است که هدف عملکردی اجتنابی با جرات‌ورزی رابطه معناداری نشان نداد. همچنین یافته‌‌ها نشان داد که دو نوع باور هوشی ذاتی و افزایشی با متغیر جرات‌و‌رزی رابطه معکوس و معنادار دارد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از آن است که هدف عملکردی رویکردی و باور هوشی افزایشی می توانند جرات‌و‌رزی دانش‌آموزان را پیش‌بینی کنند.