رابطه دشواری در نظم‌بخشی هیجانی و باورهای فراشناختی با تفکر ارجاعی در دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه دشواری در نظم بخشی هیجان و باورهای فراشناختی با تفکر ارجاعی در دانش آموزان پسر دوره متوسطه بود.   روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل می دادند که مشغول به تحصیل بودند. برای انتخاب نمونه از میان جامعه آماری، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، نمونه ای به حجم 353 نفر انتخاب شدند. به‌منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر و پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز، کارترایتهاوتون استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: نتایج نشان داد که تفکر ارجاعی با مولفه های عدم‌پذیرش پاسخ هیجانی، دشواری های رفتار هدفمند، دشواری کنترل تکانه، فقدان آگاهی هیجانی، فقدان شفافیت هیجانی و نمره کل دشواری در نظم بخشی هیجان رابطه مثبت و معناداری دارد و با دستیابی محدود به هیجان رابطه ای مشاهده نشد. همچنین تفکر ارجاعی با باور مثبت درباره نگرانی، باور منفی درباره کنترل‌ناپذیری، اطمینان شناختی و خودآگاهی شناختی رابطه مثبت و معناداری دارد و با نیاز به کنترل خود رابطه ای وجود ندارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که دشواری های نظم بخشی هیجان  و مولفه های عدم‌پذیرش پاسخ های هیجانی، دشواری های کنترل تکانه، دشواری های دست زدن به رفتارهای هدفمند و باورهای فراشناختی و مولفه خودآگاهی شناختی به‌طور مثبت و معناداری، می توانند تفکر ارجاعی دانش آموزان را پیش‌بینی کنند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مولفه های دشواری در نظم بخشی هیجان و باورهای فراشناختی بخش قابل‌توجهی از تفکر ارجاعی دانش آموزان را تبیین می کنند.