تبری از عیوب مبیع در فقه اسلامی و حقوق مدنی ایران

موضوع تبری جستن از عیب مبیع یکی از مسائل مبتلابه جامعه است. افراد روزانه با این مسئله روبه ‌رو می‌ شوند و لذا بیان احکام و جوانب گوناگون آن دارای اهمیت به‌ سزایی است. تبری جستن از عیوب، در صورتی است که بایع از عیوب مبیع تبری کرده باشد، یعنی عهده عیوب را از خود سلب کرده باشد و یا مالش را با تمام عیوب بفروشد که در صورت ظهور عیب، مشتری حق رجوع به بایع را ندارد و در صورتی که بایع از عیب خاصی تبری کرده باشد، مشتری تنها نسبت به همان عیب حق مراجعه ندارد. این مقاله به شرط برائت از عیوب در حال عقد و از عیوب مجدد از دیدگاه شیعه، اهل ‌سنت و حقوق مدنی پرداخته و ابعاد مختلف آن را بررسی کرده است. هم‌ چنین مسائلی مانند اینکه بایع حاکم و زمامدار باشد و نوشتن عبارت «جنس فروخته‌ شده پس گرفته نمی‌ شود» بر روی درِ فروشگاهها و اینکه آیا این موارد می‌ تواند به ‌معنای برائت جستن از عیوب باشند یا نه را هم مورد کنکاش قرار داده است.