بررسی و نقد استنباط فمینیست‌ها از حجاب

از اواخر قرن 19م گروهی تحت عنوان«فمینیسم» به احکام فقهی اسلام درباره زن اعتراض کرده‌اند؛ از آن‌جایی که این احکام را نتیجه غلبه نگاه و تفسیر مردانه دانسته‌اند، به ارائه تفسیر جدیدی از قرآن و سنت و استنباط احکام اقدام کردند. حجاب از مهمترین احکامی بوده که مورد توجه فمینیست‌ها قرار گرفته است؛ آن‌ها به زعم خود با نگرشی عرفی، قرائتی نو بر مبنای رعایت حقوق زن در این‌باره ارایه کردند در حالی‌که آنچه از مطالعه و بررسی دیدگاه‌های آنها به‌دست می‌آید، حاکی از آن است که بدون داشتن تخصص کافی فقهی و حقوقی و با نگاهی سطحی و دور از هرگونه پشتوانه علمی به این حکم نگریسته‌اند. تفسیر به رای، محدودیت منابع مورد استفاده و عدم‌توجه به اصول پژوهشی در منابع فقهی از جمله مسائلی می‌باشند که نظرات آنها را درباره حجاب قابل تامل و نقد قرار داده است. در مقاله پیش‌رو تلاش شده نظرات سه تن از فمینیست‌ها (قاسم امین، فاطمه مرنیسی و آمنه ودود) با تکیه بر ادله عقلی و نقلی مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

The Study and Criticism of the Feminists’ Views of Hijab

From late 19th century, a group of activists called “feminists” objected Islamic Sharia Laws about women. Since they have regarded these laws as the result the dominance of a male reading of Islam, they have tried to give a new interpretation of the Quran and Sunnah and a new way of extracting laws. Hijab has always been the most critical law they have noticed. They presented a new reading based on socalled mores and women rights, whereas the study of their thoughts prove they lack enough expertise in fiqh and law, and they postulate superficially without any scientific evidence. Eisegesis, lack of enough sources, and nonattendance to research methodologies of jurisprudence are of the problems questioning their ideas about hijab. In this paper, we try to review the ideas of three feminism activists: Qasim Amin, Fatema Mernissi, and Amina Wadud according to rational and traditional reasons.