سفسطه «عشق عُرفی» در وضعیتِ پُست‌مدرن

مراد از «عشق عُرفی»، عشق معطوف به این جهان و بهره‌های دنیوی آن با معیارهای این‌زمانی و این‌مکانی است. در این عشق، نه‌تنها تعلقات جنسی، بلکه توجه به شمایل (کمال) زیبای دیگران هم برای اهداف دنیوی است. پر واضح است که چنین عشقی در تاریخ عشق، امری ممکن بوده و همواره در تاریخ انسانی رواج داشته است که عشق را برای این دنیا و در اینجا و اکنون خواسته‌اند، اما آنچه در دنیای جدید رخ داده و ماهیت جدیدی یافته است، عشق متکثر پست‌مدرنی است که از عشق سنتی و حتی عشق عُرفی مدرن نیز بیشتر تنزل یافته و بلکه به‌کلی هویت عشقیِ آن منسوخ گشته است. در این مقاله، پس از تبیین ماهیت این عشقِ متاخر، عرفی و یا عرفانی‌ بودن آن توضیح داده می‌شود. ‌‌