دستور جلسه برای سیاست‌گذاری مسیله روابط جنسی در ایران؛ روابط جنسی به شیوه مدرن یا سنتی

روابط جنسی نامشروع تهدیدی جدی برای ایمان و حیات انسانی است. «پیامدهایِ» منفیِ چنین روابطی را نمی‌توان انکار کرد؛ از هتک حرمت‌ها و به خطر افتادن بنیان خانواده گرفته تا روسپی گری، تجاوز، سقط جنین و مخاطرات جمعیتی. در این مقاله پس از آن‌که مسیله و علت اصلیِ این روابط از پیامدها و زمینه‌های این ناهنجاری تفکیک شد، «مسیله»‌ و ناهنجاری در روابط جنسی ناشی از نبودِ الگوهای فرهنگی بهنجار برای رفع یک «نیاز» واقعی تعریف گردید. موقعیتهای بسیاری را می‌‌توان دید که در آن‌‌ها افراد نیازهای جنسی دارند، اما امکان ازدواجِ دایمِ تک‌همسری برایشان وجود ندارد و این درحالی است که روش بهنجار دیگری در عرصه فرهنگ برای این شرایط تعریف نشده است و گویی سیاست‌‌ها و سیاست‌‌گذاری در جمهوری اسلامی ایران نیز به این مسیله بی‌توجه است. بدین ترتیب بازاندیشی در این زمینه یکی از ضروری‌ترین و در عین حال مغفول‌ترین حوزه‌های سیاست‌‌گذاری فرهنگی در ایران به شمار می‌آید. این مقاله با صورت‌‌بندی تصویری از مسیله، آن را بر روی میز سیاست‌‌گذاری نهاده و با بررسی نظریه‌‌های موجود، نشان داده است که نظام سیاستگذاری، نیازمند نظریه‌ای جدید برای ساماندهی و سالم‌‌سازی روابط جنسی در جامعه است. همچنین نگارنده با معرفی معیارهای سه‌گانه‌، سعی کرده است، چارچوبی برای ارزیابی و انتخاب نظریه مناسب در این زمینه ارایه نماید.