اهداف امنیتی - انتظامی پهلوی اول در طرح اسکان عشایر لرستان

در اواخر حکومت قاجار، به علت فقدان نظم و امنیت، کشور به وضعیتی از خودسری و ملوک‏الطوایفی سوق داده شد. در چنین اوضاع آشفته و پر هرج و مرج، رضاخان با توجه به رویکرد نوین انگلستان در قبال تحولات منطقه به قدرت رسید. هدف وی ایجاد کشوری مدرن و متمرکز به سبک ممالک اروپایی بود. در حالیکه چنین هدفی آشکارا با ساختار سیاسی- اجتماعی ایلات و عشایر که مخالف سرسخت تمرکز قدرت بودند، در تضاد کامل قرار داشت. در برنامه‌ریزی حکومت مرکزی رضاشاه، لرستان به خاطر قرار گرفتن در منطقه‌ای استراتژیک و داشتن ایلاتی که به مرکزگریزی عادت کرده بودند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی سعی شده گوشه‌ای از نکات مبهم و تاریک این دوره زمانی و اقدامات صورت گرفته در اینباره که از سال 1302ش/1923م تا 1312ش/1933م بطول انجامید روشن گردد. یافتههای پژوهش نشان می‏دهد که رضاخان برای رسیدن به اهداف خود با استفاده از قوای ارتش و افرادی چون سپهبد امیراحمدی و رزمآرا و با اقداماتی چون رویارویی مستقیم نظامی مانند: اعدام، تبعید، خلع سلاح، اسکان اجباری و اصلاحاتی مانند: تقسیم اراضی بین ایلات و عشایر لرستان و تاسیس سازمان‌های جدیدی مثل بانک فلاحتی و با اقدامات فرهنگی تلاش نمود که خطر آن‌ها را برای حکومت مرکزی برطرف سازد.