تاثیر خاستگاه اجتماعی افراد ژاندارمری بر گرایش‌های سیاسی- اجتماعی آن‏ها (1329-1340ه ق)

ژاندارمری به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای انقلاب مشروطه ادامه روند نوسازی دامنه‏دار نوسازی نیروهای نظامی و انتظامی ایران در عصر قاجاریه بود. با این حال نیروهای ژاندارمری در مقایسه با دیگر نیروهای نظامی به لحاظ تداوم حضور و کارکرد از اهمیت بیشتری برخوردار است. در مقابل نیروهای قزاق که یک نیروی وابسته به روسیه و به لحاظ گرایش‏های سیاسی و اجتماعی چندان مقبول ایرانیان و به ویژه مشروطهخواهان نبود، نیروهای ژاندارمری به لحاظ گرایش سیاسی و اجتماعی دارای گرایش مشروطهخواهی و استعمارستیزی برجستهای بودند. این مقاله با استفاده از روش کتابخانهای و تاریخی می‏خواهد به این سوال پاسخ دهد که علت برجسته بودن گرایش مشروطهخواهی و استعمارستیزی نیروهای ژاندارمری چه بوده است؟ یافتههای این پژوهش نشان میدهد که در گزینش افراد ژاندارمری به تحصیلات آن‏ها و حسن سابقه و جایگاه خانوادگی آن‏ها توجه خاصی می‏شد. برای آموزش آن‏ها مدارس خاصی تاسیس شد. افراد حزب دموکرات در انتخاب افراد برای کادر ژاندارمری دخالت و توصیه میکردند که از سوی مورگان شوستر و افسران سویدی پذیرفته میشد و دیگر این که این افراد در عصر مشروطهخواهی و ناسیونالیسم پرورش یافته بودند.