تحلیلی بر آرای مادام کارلاسرنا در باب امنیت در ایران عصر ناصری

مادام کارلاسِرنا، جهانگرد زن ایتالیایی، در دوره قاجار وارد ایران ‌شد و پس از گشت‌وگذار در ایران، کتابی با نام «آدم‌ها و آئین‌ها در ایران» نوشت که بعدها منتشر شد. این شرق‌شناس در این کتاب، رسوم، سنن، معتقدات و آداب اجتماعی، نیروهای نظامی، امنیتی و اقدامات ناصرالدین‌شاه در چگونگی اداره کشور را با نگاه دقیق بر امورات دربار مورد واکاوی قرار داده است. این پژوهش قصد دارد با روش تحلیلی تاریخی و با واکاوی نظرات و نوشته‌های این بانوی شرق‌شناس، ابعاد امنیتی و انتظامی نگرش و نوشته‌های ایشان را مورد تحلیل قرار دهد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد او به‌خوبی ساختار قدرت در ایران را شناخته است. در تلقی سنتی که کارلاسرنا دریافته بود «ملک مطلق از آن سلطان» بود و امنیت و ناامنی بستگی تام به اقدامات او داشت. رابطه حکام و شاهزادگان دو سویه بود. از طرفی به قدرت و اقتدار و نزدیکی با شاه و از طرف دیگر به نوع ارتباط آنها با مردم منتهی می‌گردید. این شیوه، تقویت الگوی اقتدار سنتی در ایران را باعث می‌گردید و اقتدار سنتی همان عامل ایجاد نوعی از امنیت در ایران بود که بر پایه سنت‌های ایلی شکل می‌گرفت؛ زیرا مراکز تامین امنیت متکثر بود و الگو و رفتار امنیت، حاکم‌محور و بر اساس اعتقادات و سنت‌های ایلی شکل می‌گرفت.

An Analysis of Madame Carla Serena’s Views on Security in Nasserite Iran (with Emphasis on the Book of Men and Mirrors)

Madame Carla Serena, an Italian woman tourist, entered Iran during the Qajar period and after touring Iran, wrote a book called People and Mirrors in Iran which was later published. This orientalist in this book, customs, traditions, beliefs and social customs, Nasser alDin Shah’s military, security forces, and actions have examined how the country is run with a close look at court affairs. This research intends to analyze the security and disciplinary aspects of her thoughts and writings by analytical and historical method and by analyzing the opinions and writings of this orientalist lady. The findings of the research show that she knows the structure of power in Iran well. Carla Serena had realized that he was the absolute king of that king and that security and insecurity depended entirely on his actions. The relationship between rulers and princes was twoway. On the one hand, it led to power and authority and closeness to the king, and on the other hand, to the type of relationship they had with the people. This method strengthened the model of traditional authority in Iran, and traditional authority was the factor that created a kind of security in Iran that was formed based on tribal traditions; Because the security centers were numerous and the pattern and behavior of security was dominant and based on tribal beliefs and traditions.