تاریخ‌نگاری و امنیت اجتماعی

تاریخ‌نگاری از منظر کارکردهای سیاسی و اجتماعی عمده‌ای که در زندگی انسانی ایفا می‌کند به منبعی برای آموزش و انتقال معرفت اجتماعی، هویت‌سازی، مشروعیت‌سازی و کنشگری سیاسی و اجتماعی بدل شده است. در اندیشه دولت ملت، تاریخ‌نگاری مبنایی برای ایجاد و تقویت مفاهیم اجتماعی، ارزش‌ها و هنجارهایی است که ساختارهای سیاسی و اجتماعی بر مبانی آنها استوار شده و همبستگی اجتماعی، امنیت و نظم سیاسی را سامان داده است. از سوی دیگر به دنبال تبدیل شدن امر هویت به معضل اساسی بسیاری از جوامع و گروه‌های اجتماعی، امنیت اجتماعی به یک گفتمان مهم در حوزه امنیت‌پژوهی تبدیل شده است. موضوع اصلی امنیت اجتماعی معطوف به چگونگی حفظ و تداوم هویت اجتماعی و فرهنگی جامعه، ارزش‌ها، سنت‌ها، الگوها، عقاید و مذاهب گروه‌های اجتماعی در شرایط متغیر و متحول اجتماعی و تهدیدهای متوجه آن است. براین اساس سوال اصلی تحقیق این است که نسبت کارکردهای اساسی تاریخ‌نگاری با امنیت اجتماعی چیست؟ یافته‌های این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی و تحلیل مفاهیم اساسی امنیت اجتماعی و کارکردهای سیاسی و اجتماعی تاریخ نگاری صورت گرفته، نشان‌گر آن است بین کارکردهای سیاسی و اجتماعی تاریخ‌نگاری و امنیت اجتماعی رابطه مستقیمی برقرار است. امنیت اجتماعی بر مرجعیت هویت و فرهنگ استوار است و مفاهیم اجتماعی، ارزش‌ها و هنجارها، عامل اساسی ایجاد و تقویت امنیت اجتماعی به شمار می‌آیند. تاریخ‌نگاری با کارکردهایی چون فراهم آوردن معرفت اجتماعی، هویت‌سازی فردی و جمعی، مشروعیت سازی برای دولت و واحدهای سیاسی و زمینه‌سازی برای برقراری همبستگی اجتماعی و کنش سیاسی اجتماعی مشترک، سهم چشمگیری در ارتقای امنیت اجتماعی ایفا می‌کند.

Historiography and Societal Security

Historiography has become a source for teaching and transmitting social knowledge, identity building, legitimation, and political and social activism in terms of the major political and social functions it plays in human life. In statenation thinking, historiography is the basis for creating and strengthening social concepts, values ​​and norms on which political and social structures are based and have organized social solidarity, security and political order. On the other hand, following the issue of identity becoming a major problem of many societies and social groups, social security has become an important discourse in the field of security and research. The main theme of social security focuses on how to maintain and perpetuate the social and cultural identity of society, values, traditions, patterns, beliefs and religions of social groups in changing social conditions and threats to it. Accordingly, the main question of the research is what is the relationship between the basic functions of historiography and social security? The findings of this article, which have been done via a descriptiveanalytical method and analysis of basic concepts of social security and political and social functions of historiography, indicate that there is a direct relationship between political and social functions of historiography and social security. Social security is based on the authority of identity and culture and social concepts, values ​​and norms are the main factor in creating and strengthening social security. Historiography plays a significant role in promoting social security through functions such as providing social knowledge, individual and collective identity, legitimizing the government and political units, and paving the way for social cohesion and joint sociopolitical action.