رویکرد ملی‌گرایی ساسانیان و تمایلات واگرایانه ارمنستان (سال‌های 224-302 پ.م.)

ساسانیان از همان آغاز کار، طبق استراتژی ملی‌گرایی و همچنین اندیشه «احیای مرزهای پیشین» درصدد سلطه بر سرزمین‌های پیشین تحت سلطه شاهنشاهی هخامنشی از جمله ارمنستان برآمدند. و این سرزمین که تا آن زمان تحت سلطه رومیان بود؛ به کانون اصلی جنگ‌های ایران و روم در این عصر تبدیل گشت. می‌توان گفت بررسی روابط دو قدرت بزرگ باستانی مزبور بدون توجه به ارمنستان تا حدودی غیرممکن می‌نماید. مسئله اصلی پژوهش حاضر آن است که آیا اساساً رویکرد ملی‌گرایی ساسانیان، تاثیری بر عدم فزونی و یا افزایش گرایش‌های واگرایانه موجود در ارمنستان داشته است یا نه. این پژوهش با اتکا به روش تحقیق تاریخی و با استناد به منابع دست اول و پژوهشی، درصدد بررسی تاثیر تمایلات ملی‌گرایی بر روی تمایلات واگرایانه موجود در ارمنستان با هدف به تصویر کشیدن پیامدهای رویکرد آرمان‌گرایانه سیاست داخلی و خارجی ساسانیان در یکی از ایالات ساسانی است. نتایج این پژوهش نشان خواهد داد هرچند پادشاهان نخست ساسانی توانستند ایالت ارمنستان را با رویکردهای سرسختانه ملی‌گرایانه خود در قرن سوم میلادی تحت استیلای خود نگه‌داشته و حتی به‌صورت ولیعهدنشین درآورند؛ اما در اواخر این قرن رومی‌ها با استفاده از ضعف شاهان ایران، ابتدا بر بخش‌هایی از این سرزمین و سپس بر کل این دیار سیطره پیدا کردند.

The Sassanid nationalist approach and the divergent tendencies of Armenia (224302 BC)

From the very beginning, the Sassanids sought to dominate the former territories under the rule of the Achaemenid Empire, including Armenia, in accordance with the nationalist strategy as well as the idea of ​​reviving the former borders.  This land that was until then under Roman rule became the main focus of the IranRome wars in this era.  It can be said that it is somewhat impossible to study the relations between the two great ancient powers without considering Armenia.  The main issue of the present study is whether the Sassanid nationalist approach has had an effect on the lack or increase of divergent tendencies in Armenia.  Relying on historical research method and citing firsthand sources and research, this study seeks to investigate the effect of nationalist tendencies on divergent tendencies in Armenia with the aim of depicting the consequences of the idealistic approach of Sassanid’s domestic and foreign policy in one of the Sassanid states.  The results of this study will show that although the first Sassanid kings were able to keep the state of Armenia under their domination with their stubborn nationalist approaches in the third century AD and even made them crown princes;  But at the end of this century, the Romans, taking advantage of the weakness of the Persian kings, first ruled over parts of this land and then over the whole land.