واکاوی سیاست‌های دولت موقت و گروه‏های درگیر در مواجهه با بحران کردستان (1357-1358ش)

هدف این نوشتار، بررسی بحران کردستان در سال‏های آغازین انقلاب با تاکید بر مواضع دولت موقت و گروه‌های سیاسی فعال در این منطقه است. این مقاله با روش (توصیفی – تحلیلی) به بررسی این موضوع می‏پردازد. مسئلۀ اصلی در این تحقیق، چرایی پدید‏آمدن و استمرار بحران کردستان پس از انقلاب 57 است. برای دستیابی به این اهداف، پژوهش حاضر درصدد است تا به این پرسش پاسخ دهد که دلایل ناکامی سیاست‌های دولت موقت در حل بحران کردستان چه بوده است؟ یافته‏های این مقاله نشان می‏دهد که وجود عقب ماندگی‌های تاریخی و سیاست‌های تبعیض‏آمیز رژیم پهلوی، عامل اصلی پدید آمدن حرکت‏های خود‌مختاری و جدایی‏طلبانه در کردستان بود. تلاش دولت موقت و برخی گروه‏های سیاسی فعال در منطقه برای حل مسئله به صورت مسالمت‌آمیز به دلیل وجود نیروهای افراطی در کردستان به نتیجه نرسید و همین مسئله عامل اصلی تداوم و عمیق‌تر شدن بحران کردستان در سال های آغازین انقلاب بود. همچنین به بررسی سیاست‏های دولت موقت و گروه‌های سازمان انقلابی زحمتکشان، حزب دموکرات کردستان، مکتب قرآن و سایر گروه‌های فعال در منطقه خواهیم پرداخت.

Exploring policies of temporary government and involved groups confronting the crisis of Kurdistan (1375_1385)

The objective of this research is to study the crisis of Kurdistan at the early years of revolution emphasizing on the position of temporary government and active political groups in the region. This study is conducted in a descriptive _analytical method. The main problem of the research is the causes of emergence and persistence of crisis in Kurdistan after 1357 revolution.  The present research aims to answer this question that what reasons caused the temporary government policies failed to solve the crisis of Kurdistan? The research findings showed that the main factor of the emergence of autonomous and separatist movements in Kurdistan was historical retardation and discriminative policies of Pahlavi dynasty.  Efforts by temporary government and some political groups to solve the problem peacefully in the region failed due to the presence of radical forces in Kurdistan. This was the main factor of sustainability and deepening of the crisis in Kurdistan in the early years of revolution.  Moreover we will study the policies of temporary government and laborers revolutionary organization groups ,Democratic party of Kurdistan, Qur’an school and other active groups in region.