بررسی قشربندی اجتماعی جامعه ایران در دوره پهلوی و پیامدهای امنیتی آن

دولت‌هایی که قدرت خود را از مردم کسب می‌کنند، نسبت به خواست‌های مردم اهمیت بیشتری قایل هستند و اتکای آنها به رای و نیروهای اجتماعی است. ازاین‌رو، دولت‌هایی که همه قدرت اجتماعی و سیاسی‌شان ناشی از تولید ثروت، کار، توسعه صنعت و زراعت و داشتن نیروی کار متخصص است، قطعاً برای مسائل اجتماعی، رفاه و تامین و بهداشت اجتماعی اهمیت بسزایی قایل می‌شوند و دولت‌هایی که خود را وامدار توده‌های اجتماعی مولدِ کار و ثروت می‌دانند، قطعاً دولت‌هایی پاسخگوتر خواهند بود. این مقاله به روش کتابخانهای و با مطالعه کتب تاریخی، مقالات، پایان‌نامه‌ها و بررسی اسناد و سوابق موجود، ضمن مقوله‌بندی‌، یکپارچه‌سازی‌ و ارزشیابی‌ متون‌ منتشرشده پیشین‌، سیر پیشرفت‌ پژوهش‌های‌ جاری‌ را با هدف بررسی قشربندی اجتماعی در دوره پهلوی‌ها، به تحلیل‌ کلان‌ و ارزیابی‌ وضعیت قشربندی در این دوره میپردازد. این پژوهش ضمن بررسی طبقات در این دوره، به معرفی طبقه متوسط جدید پرداخته و سپس با بیان روند نوسازی در این دوره، بهویژه در دوره محمدرضاشاه، به تحلیل این روند و نقش طبقه متوسط جدید پرداخته و نشان می‌دهد چگونه شکل‌گیری طبقه متوسط و روشنفکر با آگاهی از شرایط موجود و تحلیل آن دست به تغییر وضعیت موجود مبادرت کرده و در راستای احقاق خواستهای خود، اعتراضات خود را گسترش داده و وارد مرحله انقلاب می‌شوند.