واکاوی علل و نتایج اختلافات دولت موقت و سرتیپ قرنی در مواجهه با بحران کردستان

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مناطق کردنشین شمال غرب ایران صحنه یکی از بحران‌هایی بود که نیروهای دولت نوپای جمهوری اسلامی ایران و گروه‌های سیاسی کُرد مخالف، دو مولفه اصلی این صحنه به شمار می‌آمدند. در یک‌سو نظام با استفاده از نیروهای خود جهت برقراری امنیت در کشور می‌کوشید و از سوی دیگر گروه‌های شورشی با عملیات نظامی در مقابل نیروهای دولتی برای کسب اهداف خود مبارزه می‌کردند. برآیند این دو مولفه بروز بحران و درگیری‌های نظامی و ایجاد ناامنی‌های متوالی در طول سال‌های اولیه پس از پیروزی انقلاب بوده است. در این پژوهش نگارنده سعی کرده است با شیوه توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای، به بررسی علل و نتایج اختلاف دولت موقت مهندس مهدی بازرگان و سرتیپ محمدولی قرنی رئیس ستاد مشترک ارتش در برخورد با وقایع کردستان بپردازد. نتایجی که از این پژوهش حاصل شد نشان می‌دهد که اختلاف دیدگاه در شیوه برخورد با ضدانقلاب در کردستان، دولت موقت متمایل به شیوه‌ای سازشکارانه و مسالمت‌آمیز بود و سرتیپ قرنی ضمن اتخاذ سیاست مذکور، طرفدار مقابله با عناصر ضدانقلاب و تجزیه‌طلب بود. سرانجام این اختلاف منجر به برکناری سرتیپ قرنی شد و بحران کردستان را به سال‌های جنگ تحمیلی کشاند.