تشخیص ارتباط پارامترهای عریان شدگی در عمق آسفالت به کمک روش رادار نفوذی به زمین (مطالعه موردی منطقه 22 تهران)

عریان شدگی از جمله خرابی های رایج است که در اغلب روسازی‌های آسفالتی به وقوع می پیوندد. منشا این خرابی از رطوبت است. به نحوی که در اکثر مطالعات «عریان شدگی» و «آسیب رطوبتی» معمولاً به جای هم استفاده می‌شود. روش متداول برای شناخت این خرابی، مغزه گیری از نقاط مشکوک در سطح راه و انجام آزمایش‌های مخرب بر روی مغزه به دست آمده است. از جمله رایج‌ترین آزمایش ها، چگالی واقعی آسفالت، مقایسه نسبت تنش کششی غیرمستقیم نمونه‌ها در حالت اشباع به خشک و به دست آوردن میزان درصد فضای خالی آسفالت است؛ اما این قبیل از آزمایش ها، مخرب‌اند و چاله‌های به وجود آمده از مغزه گیری در سطح راه باید مرمت و وصله شوند. همچنین انجام این کار دشوار و دستیابی به نتایج حاصل از آزمایش های مخرب اغلب وقت‌گیر هستند. روش ارزیابی با رادار نفوذی به زمین ground penetration radar (gpr) از جمله روش های غیر مخرب است، که امروزه کاربرد آن در مهندسی راه رو به افزایش است. در این پژوهش قطعاتی از مسیر شبکه راه های استان تهران، با انتخاب نقاطی از مسیر، پس از ارزیابی غیر مخرب، مغزه گیری شد و نتایج حاصل از تحلیل رادار با پارامترهای آزمایش های مخرب مقایسه شد. به طوری که با کاهش درصد فضای خالی کمتر از 7 درصد، افزایش چگالی واقعی آسفالت، افزایش مقدار نسبت تنش کششی غیرمستقیم نمونه‌ها در حالت اشباع به خشک به بیش از 8/0 و در نهایت افزایش مقدار ثابت دی‌الکتریک ناشی از ارزیابی غیر مخرب مشاهده شد. در این پژوهش عدد ثابت دی‌الکتریک کمتر از 10/5، عریان شده و بیشتر از آن آسفالت سالم در عمق 5 سانتی‌متر از سطح آسفالت و در سطوح زیرین آسفالت (از عمق 5 تا عمق 10 سانتی متری) ثابت دی‌الکتریک کمتر از 40/5 منطبق بر نواحی عریان شده و بالاتر از این مقدار منطبق بر آسفالت سالم است.