تفسیر کیفی آنومالی‌های مغناطیس منطقه تیکمه‌داش با استفاده از تحلیل واریوگرام

یکی از فرضیه های عمومی در تفسیر دادههای شدت کل میدان مغناطیسی این است که این دادهها از برهمنهی میدان‌های مغناطیسی ساختارهایی بوجود می‌آیند که با اشکال متفاوت و در عمق‌های مختلفی قرار دارند. این ساختارهای زمین‌شناسی متفاوت، ایجاد کننده آنومالیهای محلی و ناحیه ای هستند. جداسازی آنومالی‌های ناحیه‌ای و محلی همواره به عنوان یکی از مراحل اساسی در تفسیر داده‌های مغناطیسی مطرح است. بدین منظور روش‌های مختلفی ارئه شده‌است که از جمله آنها می‌توان به روش‌های گرافیکی، برازش سطح چند جمله‌ای و روش‌های مبتنی بر تبدیلات فوریه اشاره کرد. یکی از مشکلات موجود در استفاده از روش‌های مبتنی بر تبدیلات فوریه نیاز به وجود داده‌ها بر روی یک شبکه‌ منظم است. نیاز به اطلاعات اولیه، تجربه مفسر و همراه بودن سعی و خطا در انتخاب پارامترهای مناسب از جمله عواملی هستند که نتایج حاصله از این روش‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در این پژوهش از روش زمین‌آماری کریجینگ فاکتوری جهت جداسازی آنومالی‌های محلی از آنومالی‌های ناحیه‌ای داده‌های مغناطیسی استفاده شده است. این روش فاقد محدودیت‌های موجود در روش‌های مبتنی بر تبدیلات فوریه است. جهت بررسی کارایی این روش، داده‌های مغناطیسی مربوط به محدوده اکتشافی تیکمه‌داش در شمالغرب ایران، به عنوان مطالعه موردی انتخاب شد. روش کریجینگ فاکتوری بر روی داده‌های مغناطیس برگردان به قطب شده منطقه مورد نظر اعمال و آنومالی‌های ناحیه‌ای و محلی از هم تفکیک شدند. سپس نقشه مربوط به هر کدام از مولفه‌ها به صورت جداگانه ترسیم شد‌. شواهد حاکی از تشخیص چندین گسل در محدوده، با استفاده از نقشه آنومالی ناحیهای حاصل از به کارگیری روش کریجینگ فاکتوری است که در نقشه‌های میدان مغناطیسی منطقه قابل مشاهده نبودند. همچنین بمنظور کارایی روش مذکور نتایج آن با فیلتر ادامه فراسو نیز مورد مقایسه قرار گرفت و شواهد نشان می‌دهد که این روش نسبت به ادامه فراسو با دقت بالاتری محل گسله‌ها را مشخص می‌کند و بر خلاف ادامه فراسو بصورت سعی و خطا نمی‌باشد. در ادامه نتایج حاصل از روش مذکور با روش‌ فیلتر بالاگذر به عنوان یک روش استاندارد، در بررسی آنومالی‌های محلی مقایسه شد و مزایای استفاده از روش کریجینگ فاکتوری مورد بررسی قرار گرفت. نقشه آنومالی محلی تولید شده با استفاده از روش کریجینگ فاکتوری فاقد آنومالی‌های کاذبی است که در استفاده از فیلتر بالاگذر ظاهر می‌شوند.