گرو‌ه‌بندی برخی ژنوتیپ‌های سویا با تیمارهای مختلف تنش شوری در مرحله جوانه‌زنی بذر و استفاده از نشانگر مولکولی برای بررسی تنوع ژنتیکی

در این تحقیق کارآیی 11 نشانگر issr، دو نشانگر رتروترانسپوزون و 15 نشانگر ترکیبی issr + رتروترانسپوزون (remap) در 27 ژنوتیپ سویا، مورد ارزیابی قرار گرفتند. از 28 آغازگر تعداد 130 نوار چند شکل به دست آمد. بیشترین درصد چندشکلی به‌دست آمده 77 درصد برای ubc808 در نشانگر های issr، 54 درصد برای tos 2 در نشانگرهای رتروترانسپوزون و درصد چندشکلی در آغازگرهای ترکیبی در آغازگر ubc808+tos 1، 70 درصد به‌دست آمد. بالا بودن معیار های تنوع ژنی نی، شاخص شانون و میزان pic برای آغازگر های ubc825، ubc811، tos 2، hb 12، ubc834+tos 1، ubc807+tos 1، ubc807+tos 2 و ubc808 نشان‌دهنده کارآیی بالای این آغازگر ها در ارزیابی تنوع ژنتیکی در این تحقیق می باشد. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای داده‌های مولکولی به روش دورترین همسایه با استفاده از ترکیب داده های نشانگر ها 27 ژنوتیپ‌ها را در چهار گروه قرار داد، گروه ها به ترتیب شامل چهار، نه، نه و پنج ژنوتیپ بود. تجزیه تابع تشخیص به روش خطی فیشر نشان داد که روش دورترین همسایه ژنوتیپ ها را با دقت 96.3 درصد جداسازی کرد. خصوصیات جوانه زنی بذر ژنوتیپ های سویا در سطوح مختلف تنش شاهد، 30، 60 و 90 میلی‌مولار nacl در طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی ارزیابی شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت معنی داری بین ارقام، سطوح تنش از نظر تمامی صفات جوانه‌زنی اندازه گیری شده و برای اثر متقابل رقم × تنش برای تمامی صفات به غیر از صفات وزن تر ساقه چه، وزن خشک ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و تفاوت وزن تر و خشک ساقه چه وجود داشت. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای داده‌های جوانه‌زنی به روش دورترین همسایه با معیار فاصله اقلیدوسی، ژنوتیپ های مورد مطالعه را نیز در چهار گروه مجزا قرار داد. نتایج حاصل از تجزیه تابع تشخیص نشان داد که صحت گروه بندی حاصل از تجزیه خوشه ای 92.6 درصد می باشد. همبستگی بین دو ماتریس تشابه داده‌های جوانه‌زنی و مولکولی توسط آزمون مانتل معنی‌دار نبود. تجزیه و تحلیل ارتباط نشانگر با صفات جوانه‌زنی نشان داد باند ‌هایی که موجب افزایش میانگین صفات مرتبط با تحمل به تنش شوری می شوند، می‌ توان برای شناسایی ژنوتیپ ‌های متحمل سویا استفاده کرد.

grouping of some soybean genotypes in various salt stress treatment in germination stages and study of genetic diversity using molecular markers

in the present study, 11 issr, 2 retrotransposon and 15 retrotransposon + issr composed markers (remap) were evaluated among 27 genotypes of soybean. 130 polymorphic bands were produced from 28 primers. the maximum percentage of polymorphism were 77% for ubc808, 54% for tos 2 and 70% in ubc808+tos 1 marker. the mount of nei′s, shanon and pic index for ubc808, ubc811, ubc825, hb 12, tos 2, ubc807+tos1 and ubc834+tos 1 indicated that theses markers could be used to assessment of genetic variation. the result of cluster analysis using complete linkage algorithms clustered 27 studied genotype in 4 distinct groups with 4, 9, 9 and 5 genotype in respected group. discriminant function analysis using the fisher′s linear method showed that the complete linkage method separated the genotypes with 96/3 percent accuracy. morphological characteristics of genotype were evaluated in a completely randomized design with factorial arrangements whit two factors, the first factor were salt stress treatments at 0 (check), 30, 60 and 90 mm nacl and the second factors was genotypes. anova showed significant differences among varieties and level of treatment for all measured morphological traits, and in interaction of cultivar×stress for all traits except shoot fresh weight, shoot dry weight, root dry weight and shoot’s weight difference between wet and dry. the cluster analysis based on within group′s method clustered genotype at different salt stress treatment in 4 clusters, and the accuracy of cluster analysis revealed by discriminant analysis was 92/6%. the correlation between the two similarity matrices was not significant by mantel test. analysis using marker assisted selection of bands that enhance salt tolerance traits mean they can be used to identify resistant soybean genotypes..