ارزیابی همبستگی سبزشدن گل راعی با جوانه‌زنی و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز تحت تیمارهای افزایش کارآیی بذر

گل راعی به دلیل دارا بودن بذور ریز و کم کیفیت به طور معمول استقرار مطلوبی در شرایط مزرعه نشان نمی‌دهد. در مطالعه حاضر تیمارهای مختلف افزایش کارآیی بر بذرهای گل راعی اعمال و رابطه سبز شدن آن با جوانه‌زنی و فعالیت آلفاآمیلاز مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول اسموپرایمینگ بذر با پلی‌اتیلن‌گلایکول 6000 در پنج سطح (صفر، 3، 6، 9 و 12 بار) و فاکتور دوم استفاده از هورمون جیبرلین در چهار سطح (صفر، 500، 1000 و 1500 میلی‌گرم بر لیتر) بود. تجزیه واریانس نشان داد پلی‌اتیلن‌گلایکول، جیبرلین و اثرمتقابل آن‌ها به طور معنی‌داری بر شاخص‌های جوانه‌زنی و سبزشدن گل راعی اثر گذاشتند. کاربرد متوالی پلی‌اتیلن‌گلایکول و جیبرلین نسبت به شاهد و نیز نسبت به کاربرد جداگانه آن‌ها اثرات مطلوبی بر جوانه‌زنی، سبزشدن، بنیه بذر و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز داشت. تیمار 1000 میلی‌گرم بر لیتر هورمون جیبرلین در سطح اسمزی 12 بار بالاترین میزان جوانه‌زنی (91.5 درصد)، سبزشدن (80.5 درصد)، بنیه بذر (32.08) و فعالیت آلفاآمیلاز (25.21 درصد تجزیه نشاسته) را به خود اختصاص داد. درحالیکه تیمار شاهد در تمام صفات اندازه‌گیری شده پایین‌ترین کارایی را داشت. نتایج نشان داد همبستگی مثبت و معنی‌داری بین سبزشدن گیاهچه گل راعی با جوانه‌زنی (**0.89=r)، شاخص بنیه بذر (**0.95=r) و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز (**0.92=r) وجود داشت. بر اساس نتایج به نظر می‌رسد که کاربرد تکنیک پرایمینگ از طریق افزایش جوانه‌زنی، بنیه بذر و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز باعث بهبود استقرار گل راعی می‌گردد.