اثر پرایمینگ با اسیدسالیسیلیک و اسیدآسکوربیک بر شاخص‌های جوانه‌زنی و صفات بیوشیمیایی گندم (triticum aestivum l) رقم پیشتاز در شرایط زوال بذر

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر اسیدسالیسیلیک و اسیدآسکوربیک بر بهبود خصوصیات جوانه زنی و کیفیت فیزیولوژیک بذرهای زوال یافته گندم (triticum aestivum l) بود.  تیمارهای آزمایش شامل دو سطح پیری تسریع شده و شرایط نرمال و تنظیم کننده رشد گیاهی اسیدسالیسیلیک و اسیدآسکوربیک در سه سطح 50، 100 و 150 قسمت در میلیون و هیدروپرایمینگ بود.  تیمار بدون پرایمینگ به‌عنوان شاهد استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. صفات مورد بررسی در این پژوهش شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، میانگین زمان جوانه زنی، شاخص طولی بنیه گیاهچه، شاخص جوانه زنی، ضریب سرعت جوانه زنی، هدایت الکتریکی بذرها، فعالیت آنزیم های آنتی‌اکسیدانت کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز و محتوای مالون دی آلدهید، پروتئین محلول، قند محلول و پرولین بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل زوال در پرایمینگ برای درصد جوانه زنی معنی دار نبود درحالی که برای صفات میانگین زمان جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، شاخص جوانه زنی و ضریب سرعت جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد و برای شاخص طولی بنیه گیاهچه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. در این پژوهش بهترین تیمار برای بهبود خصوصیات جوانه زنی بذرهای زوال یافته استفاده از اسیدآسکوربیک 100 بود که 23 درصد توانست جوانه زنی را بهبود بخشد. در شرایط نرمال نیز بیش ترین درصد جوانه زنی اسیدسالیسیلیک 100 به دست آمد که سبب افزایش 22.31 درصدی در جوانه زنی نهایی گردید. همچنین نتایج نشان داد که پیری تسریع شده به طور معنی داری فعالیت آنزیم های آنتی‌اکسیدانت و پروتئین محلول را کاهش داده و در مقابل سبب افزایش معنی داری در هدایت الکتریکی و محتوای مالون دی آلدهید، قند محلول و پرولین می شود.