بررسی اثر پیش‌تیمار نانو ذره‌ دی‌اکسید سیلیس (sio2) بر برخی شاخص‌های جوانه‌زنی بذر و خصوصیات بیوشیمیایی گیاهچه سویا (glycine max l.) رقم ویلیامز تحت تنش شوری

این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر نانو ذره‌ی دی‌اکسید سیلیس بر افزایش قدرت جوانه‌زنی سویا رقم ویلیامز تحت شرایط تنش شوری به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول غلظت‌های مختلف نانو سیلیس شامل 0 (شاهد)، 40 و 60 پی‌پی‌ام و عامل دوم غلظت‌های مختلف شوری شامل شاهد (عدم تنش)، 5، 7.5 و 10 دسی‌زیمنس بر متر بود. در این آزمایش صفاتی همچون درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه، یکنواختی جوانه‌زنی، تعداد گیاهچه عادی، وزن تر گیاهچه، محتوای نسبی آب ساقه‌چه، نسبت وزنی ریشه‌چه به ساقه‌چه، میزان کلروفیل کل برگ، میزان کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a به b، میزان کاروتنوئید، میزان پرولین و قند محلول کل اندازه‌گیری شد. نتایج حاکی از آن است که اثر متقابل پرایمینگ نانو سیلیس و شوری بر صفات جوانه‌زنی نظیر درصد و سرعت جوانه‌زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه، یکنواختی زمان جوانه‌زنی، تعداد گیاهچه عادی، نسبت وزنی ریشه‌چه به ساقه‌چه و صفات بیوشیمیایی مانند میزان کلروفیل کل برگ، میزان کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a به b، میزان کاروتنوئید، میزان پرولین و قند محلول کل در سطح احتمال 1 درصد (0.01>p) معنی‌دار بود. بر اساس نتایج تیمار نانو سیلیس در غلظت60 پی‌پی‌ام توانست با افزایش 34 درصد در میزان جوانه‌زنی کاهش ناشی از تنش شوری را جبران نماید و درصد جوانه‌زنی در غلظت شوری 10 دسی‌زیمنس بر متر را به حدود 80 درصد برساند. به‌علاوه تیمار 60 پی‌پی‌ام نانو سیلیس توانست در مواجهه با تنش شوری بر دیگر پارامترهای جوانه‌زنی نظیر سرعت جوانه‌زنی، گیاهچه عادی، میزان محتوای آب نسبی اندام هوایی و میزان کلروفیل برگ اثر مثبت بگذارد و با افزایش میزان پرولین و قندهای محلول تا حدودی از خسارات ناشی از تنش شوری بکاهد.