تاثیر عصاره گیاهان دارویی بر برخی شاخص‌های رشد و بیوشیمیایی کنجد

جهت بررسی اثر عصاره شش گیاهی دارویی مقاوم به خشکی بر برخی شاخص های رشد و بیوشیمایی کنجد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در پایه طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه باهنر کرمان، در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شش عصاره گیاهی (درمنه (artemisia annua)، شیرین بیان (: glycyrrhiza glabra)، ترنجبین pseudoalhagi alhagitm)، انغوزه (ferula assafoetid)، تاغ ( haloxylon ammodendron) و آویشن (thymes vulgaris) و غلظت عصاره در هفت سطح (صفر، 100، 500، 1000، 5000، 10000 و 20000 پی پی ام) بود. نتایج نشان داد که شاخص های رشد شامل: درصد و سرعت جوانه زنی، خشک گیاهچه و بنیه بذر و صفات بیوشیمیایی شامل فعالیت آنزیم های کاتالاز (cat) و اسکوربات پراکسیداز (apx) تحت تاثیر اثرات ساده و متقابل هر دو تیمار آزمایش قرار گرفتند. فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز (gpx) تنها تحت تاثیر اثر غلظت عصاره قرار گرفت، با افزایش غلظت عصاره تا سطح 5000 پی پی ام افزایش یافت و در سطح 10000 پی پی ام کاهش یافت. درصد و سرعت سبز شدن، وزن خشک گیاهچه و فعالیت آنزیم های cat و apx در کنجد با افزایش غلظت عصاره شیرین بیان افزایش یافت. عصاره های آویشن، درمنه و تاغ سبب کاهش پارامترهای رشد و فعالیت آنزیم cat و افزایش فعالیت آنزیم apx شد. آنغوزه و ترنجبین سبب افزایش طول کل گیاهچه و بنیه بذر در کنجد شدند و فعالیت آنزیم apx را کاهش دادند. بنابراین به نظر می‎رسد عصاره شیرین بیان از طریق محرک های رشد و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سبب افزایش رشد گیاهچه های کنجد شده است.