کمی‌سازی اثر تنش‌های خشکی و شوری بر جوانه‌زنی بذرهای کنجد شیطان (cleome viscose l.) و طحله (corchorus olitorius l.)

کنجد شیطان (cleome viscose l) و طحله (corchorus olitorius l) از علف‌های هرز مهم مزارع ذرت خوزستان محسوب می‌شوند. لذا این مطالعه با هدف کمی‌سازی اثرات کاهش پتانسیل آب و سطوح شوری بر جوانه‌زنی گونه‌های مذکور طراحی شد. برای توصیف اثر کاهش پتانسیل آب بر جوانه‏زنی بذر این دو علف‌هرز از محلول‌های اسمزی با غلظت‌های 0، 0.2، 0.4، 0.6، 0.8 و 1.0 مگاپاسکال و برای تعیین اثر تنش شوری بر جوانه‌زنی از محلول‏های 0، 50، 100، 150، 200، 250، 300، 400 و 500 میلی‌مولار کلرید سدیم (nacl) استفاده شد. ثابت هیدروتایم (hθ)، آستانه پتانسیل آب برای شروع جوانه‌زنی (ψb(0)) و میانه پتانسیل آب پایه (ψb(50)) برای کنجد شیطان به ترتیب معادل 14.30 مگاپاسکال ساعت، 1.32 و 0.89 مگاپاسکال و برای طحله به ترتیب معادل 11.85 مگاپاسکال ساعت، 1.13 و 0.88 مگاپاسکال برآورد شد. آستانه پاسخ کنجد شیطان برای 50 درصد کاهش حداکثر جوانه‌زنی به شوری معادل 246.80 میلی‌مولار و برای طحله معادل 217 میلی‌مولار بود. در مجموع، مرحله جوانه‌زنی بذر علف‌های هرز کنجد شیطان و طحله نسبت به تنش خشکی نسبتاً متحمل و به تنش شوری متحمل بود.