تاثیر پرایمینگ بذر و سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرق استان گلستان

یکی از عوامل دستیابی به عملکرد بالا در واحد سطح، سرعت و درصدجوانه زنی بذرها و اسقرار گیاهچه های حاصل از بذرهای کشت شده است. پرایمینگ یکی از تکنیک هایی است که می تواند باعث افزایش درصد و سرعت جوانه زنی و سبزشدن بذر گردد. بر این اساس در این آزمایش، عکس العمل گندم به پرایمینگ و نیتروژن مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور ارزیابی عکس العمل ارقام گندم به پرایمینگ و نیتروژن این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه گل چشمه (استان گلستان) در سال 1394 اجرا شد. عامل پرایمینگ در پنج سطح، شامل نیترات پتاسیم (kno3) با غلظت 2 درصد، سولفات روی (znso4) با غلظت 03/0 درصد، کلریدپتاسیم  با غلظت 2 درصد،  پرایم با آب معمولی و بدون پرایم و عامل نیتروژن در 3 سطح و شامل مصرف 0، 75و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره بود. اثرات ساده پرایمینگ و سطوح کود نیتروژنی بر عملکرد و اجزاء آن در سطح یک درصد معنی‌دار بود، میزان عملکرد و اجزاء آن با پرایم بذر با سولفات روی و با افزایش سطوح کود نتیروژنی افزایش یافت، به‌طوری‌که عملکرد دانه با پرایم از 64/4464 به 30/5830 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. هم چنین عملکرددانه از 3810 گیلوگرم در هکتار در تیمار شاهد به 5642 کیلوگرم در هکتار در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن خالص رسید. اثر متقابل پرایمینگ و سطوح کود نیتروژنی بر هیچ ‌یک از صفات در هیچ‌کدام از کرت‌ها معنی‌دار نبود.