واکاوی کارایی سلاح‌های لیزری پُرتوان علیه شناورهای تندرو

از اواخر دهه 1990-1980 میلادی، لیزر به‌عنوان یک ابزار شناسایی در کنار رادار بکارگیری شد. در دهه‌ی 2000-1990 میلادی طراحی و تولید سلاح‌های انرژی هدایت‌شده‌ی الکترومغناطیسی پُرتوان آغاز و به‌عنوان یک سلاح ضدّ موشک و کلاهک‌های اتمی جزو سلاح سازمانی ارتش قدرت‌های بزرگ قرار گرفت. اخیراً، ناوگان دریایی آمریکا در خلیج‌فارس از استقرار سامانه‌ی توپ لیزری بر روی تعدادی از شناورهای خود به‌منظور مقابله با شناورهای تندرو و پهپادهای نیروی دریایی سپاه خبر داده است. البته، علی‌رغم ادعای آنها، در توانایی حقیقی و کارآمدی این سلاح ابهام زیادی وجود دارد. در این مقاله، به‌طور مُستدل و علمی و مبتنی بر قوانین ترمودینامیک، جزئیات فرایند برهم‌کُنش لیزر با سطوح فلزی و غیرفلزیِ (فایبرگلاس) تجهیزات و بدنه‌ی شناورها بررسی می‌گردد. همچنین، تاثیر جنس بدنه و تحرّک شناور (سرعت و زاویه‌ی حرکت) در عملکرد و کارایی سلاح لیزری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می‌گیرد. نتایج بررسی‌ها و نمودارهای ارائه‌شده نشان می‌دهد که توانمندی سلاح‌های لیزری در انهدام شناورهای تندرو و حتی پهپادها، با محدودیت‌های جدی بسیاری مواجه‌اند و عملاً هنوز این سلاح‌ها نمی‌توانند کاربرد عملیاتی چندان موثری داشته باشند.