بررسی نقش مواد منفجره‌ی پلیمری (pbxs) در توسعه‌ی مواد منفجره‌ی غیر حسّاس روی شناورها

حوادث متعددی که در زمان انبارداری، حمل‌ونقل و استفاده از مواد منفجره و مهمات به وقوع پیوسته‌اند، نیاز به داشتن مواد منفجره و مهمات غیر حسّاس را الزامی کرده است. توسعه‌ی مواد پُرانرژیِ ایمن جهت تولید مهمات غیر حسّاس به‌منظور افزایش ایمنی، حفظ یا ارتقای عملکرد از تحقیقات مهم در زمینه‌ی مهندسی مواد منفجره است. یکی از روش‌های دست‌یابی به مواد منفجره‌ی غیر حسّاس، استفاده از مواد منفجره‌ی پلیمری به جای خرج‌های فعلی می‌باشد. خواص منحصر به فرد مواد منفجره‌ی پلیمری از جمله استحکام مکانیکی، خواص انفجاری، پایداری شیمیایی و حرارتی بالا، حسّاسیت کم به شوک و ضربه، عمر انبارداری بالا و ایمنی در حمل‌ونقل به‌ویژه در تجهیزات موجود روی شناورها منجر به توسعه این مواد شده است. در این مقاله، ضمن بررسی روش‌های دست‌یابی به مواد منفجره‌ی غیر حسّاس و پاسخ آنها به انواع خطرهای احتمالی، به نقش مواد منفجره‌ی پلیمری در کاهش حسّاسیت مواد منفجره و پاسخ برخی از انواع این نوع مهمات در آزمون‌های مهمات غیر حسّاس پرداخته می‌شود.