ارائه مدل تعیین چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی آسفالت با استفاده از پارامترهای آزمایش مارشال

روسازی راه ها بخش قابل ملاحظه ای از ثروت ملی هر کشوری را تشکیل داده و همه ساله سرمایه هنگفتی صرف نگهداری، تعمیر و ترمیم آن می گردد. یکی از شایع ترین خرابی روسازی های انعطاف پذیر، که عمدتاً ناشی از ضعف مقاومت برشی آسفالت می باشد، شیارشدگی است. راهکار اصولی جلوگیری از ایجاد چنین پدیده مخربی، استفاده از مخلوط هایی است که مقدار پارامترهای موثر در مقاومت برشی آسفالت در آن ها کنترل شده باشد. پارامترهای چسبندگی (c) و زاویه اصطکاک داخلی (φ) آسفالت، در نهایت تعیین کننده میزان مقاومت برشی روسازی هستند. بهترین روش جهت تعیین c و φ آسفالت، انجام آزمون سه محوری نمونه های آسفالتی می باشد. اما دلایلی همچون پُر هزینه بودن انجام این آزمون و همچنین عدم وجود دستگاه سه محوری آسفالت در کشور، انجام این آزمایش را عملاً ناممکن ساخته است. از طرفی، دستگاه مارشال در دورافتاده ترین کارگاه ها نیز موجود بوده و به جهت انجام طرح اختلاط به صورت وسیع در ایران استفاده می گردد. به همین دلیل، در این پژوهش، سعی گردید روابطی جهت تعیین c و φ آسفالت با استفاده از پارامتر های مارشال ارائه شود. روابط به دست آمده نشان می دهند که ارتباط مناسبی بین پارامترهای مقاومت برشی آسفالت با روانی و استحکام مارشال وجود دارد. با استفاده از این معادلات، همزمان با ارائه طرح اختلاط در آزمایشگاه و پیش از تولید کارخانه ای آسفالت، حدود c و φ نیز برای آن تعیین می گردد. بدین ترتیب می توان از تولید انبوه آسفالت با پتانسیل بالای شیارشدگی جلوگیری کرد.