تحلیل پتانسیل پارامترهای میکروساختاری و مقاومت کششی غیر مستقیم در ارزیابی عملکرد شیارشدگی مخلوط‏ های آسفالتی گرم

افزایش وسعت و شدت تغییرشکل های دائم در سال های اخیر، نگرانی هایی را درارتباط با اثر این نوع خرابی بر عملکرد روسازی ‏های آسفالتی به‏وجود آورده است. برای بررسی مخلوط ‏های آسفالتی از منظر شیارشدگی باید توجه نمود که این مخلوط‏ ها ترکیب چندفازه شامل مصالح سنگی، قیر و فضاهای خالی می باشند. آرایش ذرات مصالح سنگی (اسکلت سنگدانه ها) در ساختار داخلی مخلوط ‏های آسفالتی گرم نقش مهمی در عملکرد مکانیکی مخلوط، از جمله مقاومت شیارشدگی، آن دارد. در دستورالعمل های فعلی طرح مخلوط ‏های آسفالتی از پارامترهای ماکرو مانند خصوصیات حجمی، نظیر درصد فضای خالی و حجم قیر، به همراه خصوصیات مکانیکی، مانند مدول یا مقاومت شیارشدگی، به ‏عنوان شاخص های اصلی کنترل کیفیت استفاده می شود. لیکن، تا کنون تحلیل بصری و خصوصیات میکرو مخلوط‏ های آسفالتی (ساختار داخلی روسازی) کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. در این مقاله، از نگاه میکرو، اثرگذاری خصوصیاتی مانند تعداد نقاط تماس سنگ دانه ها، طول تماس سنگ دانه ها و زاویه تماس برای عملکرد شیارشدگی 16 نوع مخلوط (دو نوع دانه بندی، دوو نوع قیر، دو جنس سنگ دانه و دو نوع فیلر) مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، نتایج مقاومت شیارشدگی (عدد روانی) با تعداد نقاط تماس سنگ دانه ها، طول تماس سنگگ دانه ها و زاویه تماس حاصل از پردازش تصویر (با استفاده از نرم‏افزار (ipas2) و مقاومت کششی غیر مستقیم مقایسه شده  اند. تحلیل نتایج نشان داد که عملکرد شیارشدگی به میزان زیادی به خصوصیات میکرو مخلوط ‏های آسفالتی وابسته می باشد و از این خصوصیات می توان به عنوان ابزار کنترلی در طرح مخلوط‏ های آسفالتی استفاده نمود.