شناسایی رفتار دینامیک پل ‏های جداسازی شده تحت زمین لرزه های حوزه نزدیک با در نظر گرفتن اثرات اندرکنش خاک و سازه

پل‏ها به عنوان یکی از سازه های بسیار حساس و همچنین به عنوان یکی از زیرساختارها در آبادانی و شاهرگ حیاتی هر کشور در امور مربوط به حمل و نقل شناخته می شوند. تخریب بسیاری از پل‏ها بعد از زلزله های 1971 (سان فرناندو)، 1994  (نورتریج)، 1995 (هانشین) ژاپن و 1999 (چی -چی) تایوان نشان داد که هنوز هم در مورد طراحی لرزه ای پل‏ها مسائل ناشناخته زیادی وجود دارد. در این پژوهش، یک پل روگذر موجود در شهر ارومیه مورد تحلیل دینامیک غیرخطی توسط نرم افزار sap2000 قرار گرفته است و پاسخ دینامیک آن با دو نوع سیستم جداسازی لرزه ای نئوپرن لاستیکی و جداساز lrb و همچنین در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه، که شامل اندرکنش خاک و شمع و اندرکنش خاک و دیوار کوله می شود، بررسی شده است. از نکات قابل اهمیت در این پروژه، مدل کردن توده خاکریز پشت کوله پل می باشد که بسته به نوع جداسازی پل می تواند پاسخ آن را تحت تاثیر قرار دهد. جهت انجام تحلیل دینامیک تاریخچه زمانی در این پژوهش از رکورد زلزله های حوزه نزدیک و حوزه دور برای مقایسه پاسخ این پل تحت اثر این زلزله ها استفاده شده است. نتایج تحلیل نشان می دهد که جداسازهای lrb باعث افزایش جابجایی نسبی روسازه و کاهش جابجایی نسبی زیرسازه نسبت به جداساز الاستومری شده و تاثیر اندرکنش خاک و کوله را کم می کنند. از طرف دیگر، جداسازی پل سبب کاهش نیروها و توزیع بهتر نیروی برشی بین کوله و پایه های میانی می گردد. همچنین، خاکریز پشت دیوار کوله سبب اتلاف بخشی از انرژی زلزله شده، که میزان کاهش نیروی برشی زلزله در مدل های جداسازی نشده بیشتر از مدل های جداسازی شده می باشد. از طرفی، از مقایسه زمان تناوب ها، در صورت عدم وجود فاصله مناسب بین روسازه و زیرسازه در محل درز انبساط، نتیجه می شود که این میزان در مدل e، 52/0 و در مدل es حدود 36/0 است. در صورت وجود فاصله مناسب بین روسازه و زیرسازه در محل درز انبساط، این مقادیر به ترتیب به 89/0 و 87/0 افزایش می یابند.