بررسی آزمایشگاهی تاثیر سبک‏دانه‌های طبیعی بر برخی خصوصیات فیزیکی روسازی بتن متخلخل و ارائه رابطه مقاومت فشاری بر حسب درصد تخلخل

روسازی بتن متخلخل باعث کاهش حجم رواناب سطحی، جلوگیری از ایجاد سیل و تقویت آب های زیرزمینی می شود. در تحقیق حاضر، تاثیر جایگزینی سبک‏دانه های پومیس، اسکریا و زئولیت با مقادیر حجمی 25، 50، 75 و 100 درصد با سنگ‌دانه بتن متخلخل، بر خصوصیات فیزیکی شامل مقاومت فشاری و درصد تخلخل بررسی گردید. ساخت نمونه ها و انجام آزمایش ها در آزمایشگاه تکنولوژی بتن دانشگاه سمنان صورت گرفت. تحلیل آماری نتایج آزمایشگاهی به کمک نرم افزار sas 9.4 انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که با جایگزینی سبک‏دانه ها در ساختار بتن متخلخل و حذف متناظر سنگ‌دانه اصلی، روند خاصی در بین نمونه ها مشاهده می شود. به صورتی که با افزایش درصد تخلخل، مقاومت فشاری نمونه ها کاهش می یابد. بیشترین میانگین مقاومت فشاری در نمونه های بتن متخلخل با جایگزینی 50 و 25 درصد اسکریا با سنگدانه مشاهده شد که به ترتیب برابر با 11.08 و 10.76 مگاپاسکال می باشد. بیشترین میانگین تخلخل نیز در نمونه حاوی 100% پومیس به عنوان سنگ دانه مشاهده شد که نسبت به تخلخل نمونه شاهد 55.95 درصد افزایش داشته است. بر اساس معادله تجربی به دست آمده با ضریب تبیین 0.9، مقاومت فشاری برای نمونه های بتن متخلخل با تخلخل متفاوت، قابل تخمین می باشد. سبک‏دانه های طبیعی پیشنهادی در این پژوهش، به دلیل فراوانی، اقتصادی بودن، تخلخل زیاد و کاهش حجم رواناب شهری، پتانسیل خوبی در استفاده در روسازی ها، به ویژه در مناطق با ترافیک کم، را دارا می‌باشند.