ارزیابی عملکرد حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی حاوی آمیخته پلیمری

یکی از اهداف مهم پژوهشگران صنعت راه سازی در راستای تامین ایمنی و راحتی استفاده کنندگان از مسیر، حفظ روسازی‌های آسفالتی در برابر خرابی‌ها و عوامل محیطی، از جمله رطوبت و خرابی رطوبتی، می‏باشد. اصلاح خواص قیر و مخلوط‌های آسفالتی به منظور کاهش شدت خرابی‏ها و هزینه‏های تعمیر و نگهداری روسازی، امری اجتناب ناپذیر است. پلیمر استایرن بوتادین استایرن به عنوان یکی از پرکاربردترین پلیمرهای مصرفی، برای بهبود خواص عملکردی آسفالت می‏باشد، لیکن، از آن جهت که این پلیمر وارداتی بوده و قیمت نسبتاً زیادی دارد، ارزیابی‏های اقتصادی مهندسین را به استفاده از مواد جایگزین سوق می دهد. در این پژوهش، به منظور بهبود خواص قیر، آمیخته ای از ترکیب دو نوع پلیمر تولید داخلی ارزان تر با هدف دستیابی به ترکیبی شبیه به پلیمرهای الاستوپلاستومر استفاده شده است. در این راستا، ترکیب sbr و pp هر کدام به میزان 50% آمیخته، در نسبت های 3، 4 و 5 درصد وزن قیر و برای مقایسه عملکرد آن ها پلیمر sbs نیز در نسبت‏های 4 و 5 درصد وزن قیر در مخلوط آسفالتی به کار گرفته شد. به منظور ایجاد پایداری مناسب پلیمر در قیرهای اصلاح شده، از نانورس به میزان 1.5 درصد وزنی قیر استفاده گردید. نتایج آزمایش‏های مارشال، کشش غیرمستقیم، مدول برجهندگی، جوشان تگزاس و شیار چرخ نشان داد که میزان اثرگذاری 5% از آمیخته پلیمری مشابه و کمی بهتر از sbs  و 20% افزایش بیشتر از نمونه شاهد (فاقد افزودنی) است.