بهره گیری از دانش و هنر بومی برای دستیابی به سرپناه موقت ارزان قیمت؛ نمونه موردی: سیل 2010پاکستان

زمینه و هدف: ضرورت نیاز به سرپناه پس از سانحه چالش اصلی برای دولت ها، سازمان های بشر دوستانه و مهم تر از همه برای مردم آسیب دیده است. در پی بارش های موسمی در سال 2010 در پاکستان، یکی از بدترین سیل ها در تاریخ این کشور و یکی از بحران های بزرگ جامعه بشری در قرن اخیر رقم خورد. بعد از امداد اضطراری، در مرحله ساماندهی رویکرد سرپناه تک اتاقه توسط سازمان های حمایت کننده مردم، مطرح شد. در اصل این سرپناه برای اسکان موقت طراحی شده بود اما در صورت تمایل، آسیب دیدگان می توانستند آن را گسترش داده و به عنوان اسکان دائم نیز از آن استفاده کنند. در سال 2010 پنج نوع مختلف از این سرپناه در جنوب پاکستان ساخته شد. هدف این پژوهش بررسی و شناخت ویژگی های این سرپناه ارزان قیمت می باشد که با دانش و هنر بومی ساخته شده است.روش: روش این مقاله بررسی اسناد، متون و مدارک مکتوب و همچنین استفاده از منابع اینترنتی برای شناخت روش های ساخت سرپناه تک اتاقه است. روند پژوهش با جمع آوری منابع زیادی از اطلاعات در مرحله اضطراری و ساماندهی شروع شد و پس از آن بیشتر بر روی روش های دستیابی به سرپناه تک اتاقه، تمرکز شد.یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق در دو قسمت بررسی شده است: قسمت اول مروری خلاصه درباره سیل سال 2010 پاکستان و مرحله امداد اضطراری است، در قسمت دوم به مرحله ساماندهی و شناخت انواع سرپناه تک اتاقه و جزئیات آن پرداخته می شود.نتیجه گیری: ویژگی هایی مانند نوع و مقیاس سانحه، نیاز به سرپناه و اثرات سانحه بر روی منابع و اقتصاد محلی، ضرورت استفاده از راه حل های بومی را برای سرپناه موقت یا دائم ملزم می کند. بعضی از ویژگی ها مانند اقتصادی بودن سرپناه، مقاوم بودن در برابر سیل، به کار بردن مصالح و تکنیک های محلی در اجرا، آموزش به خانواده ها برای ساخت دوباره و تعمیر خانه هایشان در سیل آینده از ویژگی هایی است که از این روش آموخته شد و می تواند برای شرایط مشابه نیز به کارگرفته شود.

The Use of Knowledge and Aboriginal Art to Achieve Low-Cost Temporary Shelter Case Study: Pakistan Floods 2010

Background and objective: Need for shelter after disasters is the major challenge for governments, humanitarian agencies and most importantly of all for the affected people. After the seasonal rainfall in 2010 in Pakistan, one of the worst floods in its history and one of the major disasters of human society in the last century were occured. Following the emergency response in the rehabilitation phase ldquo;one room shelter approach rdquo; was proposed by organizations supporting people. These shelters were originally designed for temporary housing, but if they want, they could extend and use as a permanent shelter. In 2010, five different types of these shelters were built in the south of Pakistan. The aim of this study is to review and identify the features of these lowcost shelters that is built with the knowledge and Aboriginal art.Method: This study reviews documents, literature and written texts and also the internet database in order to understand methods of constructing ldquo;one room shelters rdquo;. The procedure of this study began with gathering a lot of information about emergency and rehabilitation phase and then it concentrated on ways to achieve one room shelters.Findings: The results of this research are classified into two parts: The first part is a brief review about 2010 Pakistan flood and emergency response phase; in the second part, it will be discussed about the organizing phase and identifying different types of oneroom shelters in detail.Conclusion: Features such as the type and scale of the incidents, the need for shelter and the effects of disasters on resources and the local economy require the necessity of using local solutions for the temporary or permanent shelter. Some features of shelters such as being economical, flood resistant, applying local materials and skills in implementation, Training families to rebuild and repair their homes in the future floods are features that were taught from this method and it can be used for similar situations.