مدیریت بحران مبتنی بر رویکرد شبکه محور

زمینه و هدف: مسائلی که آرامش، رفاه و زندگی انسان ها را در سراسر دنیا تهدید می کند به تنهایی توسط یک بازیگر قابل حل نبوده و مستلزم مشارکت شبکه گسترده ای از سازمان های دولتی، سیاسی، غیرانتفاعی، بشر دوستانه و کسب و کارها است. اما مشکل اینجاست که فرم شبکه به خودی خود باعث افزایش عدم اطمینان در هماهنگی شده و هماهنگ نمودن بازیگران مختلف در یک شبکه گسترده امری دشوار و زمان بر است. بنابراین هدف از این پژوهش پاسخ به این پرسش کلیدی است که علیرغم عدم اطمینان و دشواری هماهنگی در شبکه ها چطور می توان رویکرد شبکه را به عنوان ابزاری برای مدیریت بحران و پاسخ گویی به آن به کار برد؟روش: تعداد بیست مقاله از میان مقالات منتشر شده در مجلات معتبر بین المللی طی بیست سال اخیر که عنوان آن ها شامل کلید واژگان مدیریت بحران ، شبکه ، عدم اطمینان ، بسیج شبکه و سیستم فرماندهی حادثه می باشد انتخاب شده و با مرور ادبیات مدیریت بحران و شبکه و تلفیق آن ها، رویکردی ترکیبی برای پاسخگویی و مدیریت بحران ارائه می شود.یافته ها: سه نوع عدم اطمینان شبکه عبارتند از: عدم اطمینان حقیقی، عدم اطمینان استراتژیک و عدم اطمینان نهادی. روش هایی که برای غلبه بر این عدم اطمینان ها می توان به کار گرفت عبارتند از: یادگیری، آشنایی، داشتن روابط کاری قوی و پیش برنامه. به منظور افزایش هماهنگی در شبکه ها نیز می توان از بسیج شبکه، سیستم فرماندهی حادثه و رویکرد حکمرانی شبکه ای استفاده کرد.نتیجه گیری: بحران از طریق رابطه ای که با عدم اطمینان دارد، تعریف می شود. رسیدگی به امور بحران های جدید و نامنظم نیازمند یک شبکه تخصصی از پاسخ دهندگان است، اما فرم شبکه خود سبب افزایش عدم اطمینان در هماهنگی می شود. لذا لازم است روش هایی برای غلبه بر این عدم اطمینان به کار گرفته شود. یکی از روش های مهم غلبه بر عدم اطمینان، فرایند یادگیری است. یادگیری بین سازمانی با ادغام دانش، عدم اطمینان حقیقی را کاهش داده و مهارت های یادگیری را در میان بازیگران پرورش می دهد (براس و همکاران، 2004). همچنین احتمال می رود آشنایی عدم اطمینان نهادی را کاهش دهد؛ چرا که بدین وسیله پیش زمینه های مختلف بازیگران شناخته شده و راه هایی که از آن طریق این تفاوت ها می توانند به شکل قابل قبولی رفتار را شکل دهند تعریف می شود. فرایند بسیج شبکه و سیستم فرماندهی حادثه نیز به عنوان روش هایی برای افزایش هماهنگی در شبکه قابل استفاده می باشند. شبکه ها از طریق تسهیل یادگیری، همکاری و اثربخشی تیمی، توزیع دانش و اطلاعات و کسب مشروعیت می توانند در مدیریت بحران مفید واقع شوند.

Crisis management based on network approach

Background and objective: Issues that threaten peace, life or wellbeing of humans in specific regions of the world cannot be solved by any single actor. It requires participating of wide networks of political, business, governmental, nonprofit and humanitarian organizations.The problem is that the form of network by itself increases the uncertainty about coordination and also, collaboration of different actors in a wide network is difficult and timeconsuming. So, the purpose of the present study is answering to the critical question that despite the uncertainty and difficulty of coordinating the networks, how can one use network approach as a tool to manage and respond to the crisis?Method: A sample of 20 articles which include the keywords of ldquo;Crisis management rdquo;, ldquo;Network rdquo;, ldquo;Uncertainty rdquo;, ldquo;Mobilizing Network rdquo; or ldquo;Incident Command System rdquo; are selected from ISI articles published through the past twenty years. Then, by reviewing the literature of crisis management, networks and combining them, a combinational approach is proposed to respond and manage the crisis.Findings: Three types of network uncertainty are substantive uncertainty, strategic uncertainty and institutional uncertainty. There are some techniques to overcome these uncertainties such as learning, familiarity, strong prior working relationships and preplanning. Mobilizing network, incident command system and network governance can be used to increase network coordination.Conclusion: Crises are defined by their relationship with uncertainty. New and nonregular crisis tasks would require an ad hoc network of responders but the form of network by itself may increase the uncertainty of coordination. So, some methods are needed to overcome uncertainty. One of the important methods in this regards, is the process of learning. Inter organizational learning reduces substantive uncertainty and fosters partnership skills among participants. Familiarity is also likely to reduce institutional uncertainty, as the different backgrounds of actors become known and as the ways in which these differences can acceptably shape behavior become defined. Mobilizing networks and incident command system are also can be used as a ways of increasing network coordination. Networks by facilitating learning, cooperation and team effectiveness, distribution knowledge information and legitimacy can be useful to manage crisis.