واکاوی ارتباط واقعیت‌ها و تصورات در تاب آوری شهری از منظر کالبدی در منطقه یک قزوین

زمینه و هدف: آنچه امروز در مبحث مدیریت شهرها مطرح مى شود، تاب آورشدن شهرهاست. تاب آورى شهرها به این دلیل اهمیت بالایى دارد که مى تواند باعث حیات و ممات شهرها شود. تاب آورى شهرى داراى ابعاد مختلفى مى باشد که یکى از مهم ترین آن ها تاب آورى کالبدى است کهسکونتگاه ها و زیرساخت هاى شهرى را از منظر تاب آورى بررسى مى کند. یکى از مباحثى که همواره مطرح مى شود آن است که آیا اقدامات انجام شده در زمینه تاب آورى از نظر ساکنین نیز مورد قبول مى باشد یا نه؟ این تحقیق به دنبال پاسخ این سئوال است و مهم ترین نوآورى آن واکاوى ارتباط بعد عینى و ذهنى تاب آورى کالبدى که در مطالعات پیشین کمتر مورد بررسى قرارگرفته است، مى باشد. روش: این پژوهش به لحاظ ماهیت از نوع کاربردى و در نوع مقالات پژوهشى دسته بندى مى شود و روش آن توصیفى-تحلیلى است و به منظور بررسى متغیرهاى عینى بررسى شده و سپس با استفاده از پرسشنامه طیف spatial analysis این ارتباط عینى و ذهنى تاب آورى کالبدى ابتدا با استفاده از لیکرتى متغیرهاى ذهنى بررسى مى شوند و در نهایت با استفاده از ضریب همبستگى پیرسون این ارتباط سنجیده مى شود. یافته ها: یافته هاى این تحقیق بیانگر آن است که متغیرهاى عینى موجود در تحقیق نشانگر آن است که در منطقه یک قزوین از منظر ترکیب بافت، شبکه هاى دسترسى شهرى، حرایم خطرآفرین و جمعیت در معرض خطر دچار مشکلاتى در زمینه تاب آورى هستند زیرا امتیاز تحصیلى و تعداد قطعاتى که در معرض خطر قرار دارند بسیار زیادند.نتیجه گیرى: نتایج تحقیق حاکى از آن است که با توجه به ضریب همبستگى 0,527 بین متغیرهاى ذهنى و عینى؛ ارتباط معنادارى بین بعد عینى(واقعیت بر روى زمین) و بعد ذهنى (رضایت مندى ساکنین) در زمینه شاخص هاى تاب آورى کالبدى شهرى وجود دارد. نهادهایى به مانند شهردارى منطقه یک قزوین و نهادهاى دیگر مدیریت شهرى مى توانند از نتیجه این تحقیق به منظور بهبود شرایط تاب آورى در شهر قزوین استفاده نمایند.

Analysis of the relationship between objectivity and subjectivity in urban resilience from a physical perspective in region one of Qazvin

Background and objectives: The decision to allocate the optimal route for ambulances affects the success of disaster response and the safety of victims. In this paper, a multiobjective optimization model is proposed to determine the route of vehicles in response to humanitarian relief supplies. Method: Two objective functions are formulated to improve efficiency and effectiveness. The first goal is to minimize the total cost of each route. The second goal is to minimize the total time of vehicle repairs to provide limited relief to victims from all injury areas. The Epsilon (EC) constraint method was used to solve the proposed model.Results: The applicability of the proposed model is demonstrated through a case study. The results obtained from solving the proposed model are compared with the existing routing scheme. Comparisons show that the results obtained from solving the proposed model are better than current routing programs.Conclusion: In addition, the results of this study can provide an advantage for decision makers in order to consider appropriate strategies for responding to disasters.