واکاوی ارتباط میان فضاهای باز شهری و همه‌گیری بیماری کووید-19

پیش زمینه و هدف: فضای شهری عرصه تعاملات اجتماعی و برخوردهای رودررو است که این امر ناشی از توان بالای این‌گونه فضاها در انواع مبادلات از جمله؛ اطلاعات و مانند آن می‌باشد. گسترش بیماری همه‌گیر کووید19 اثرات قابل‌توجهی بر این تعاملات گذاشته و در الگوهای تحرک و تعامل انسان، تغییرات زیادی را به‌طور اخص در شهرها ایجاد کرده است. این در حالی است که فضاهای شهری می‌توانند در گسترش و در عین‌حال پیشگیری این بیماری، نقش بسزایی ایفا کنند. هدف پژوهش حاضر، شناسایی پیوند میان فضای باز شهری و بیماری کووید19 است که در چارچوب رویکردی کیفی و کمی انجام ‌گرفته است.روش: ابتدا مطالعات مرتبط، شناسایی و پس از تحلیل محتوای آن‌ها، مقولات تبیین شده در آن‌ها کدگذاری شد. در مرحله بعد، کدها در اختیار 30 نفر از نخبگان و خبرگان دانشگاهی در حوزه شهرسازی و مدیریت شهری قرار گرفت. نتایج در قالب چهار معیار اصلی دسته‌بندی و با استفاده از روش آنتروپی شانون ضریب اهمیت هر معیار و زیر معیار مشخص شد.یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که فضای شهری از طریق 4 شاخص طراحی شهری تاب آور با مقدار wj 2357/0، برنامه‌ریزی فضای سبز با مقدار wj 0974/0، شهر هوشمند با مقدار wj 0627/0 و حمل‌ونقل با مقدار wj 0549/0، به ترتیب به‌منظور غلبه بر بیماری کووید19 ایفای نقش می‌کند.نتیجه‌گیری: تاثیر بیماری همه‌گیر کووید19 را می‌توان از سه جنبه در طراحی فضای باز شهری مورد بررسی قرارداد: اول، راهکارهایی که در این شرایط با کم‌ترین آسیب بر زندگی عادی مردم، مانع از انتقال و شیوع آن گردد. دوم، راهکارهایی در طراحی فضای باز شهری که به افزایش سطح ایمنی بدن منجر می‌شود و سوم، بهبود تعاملات اجتماعی است، به‌ طریقی که افراد، با رعایت فاصله اجتماعی، ارتباط مناسب را به‌صورت بصری و کلامی و مانند آن داشته باشند. در نهایت می‌توان گفت در دوران بحران همه‌گیری کووید19، عوامل دیگر در طراحی شهری که کم‌تر مورد توجه قرارگرفته وجود دارند و این موضوع،‌ نیازمند مطالعات گسترده‌تری می‌باشد.

Investigation the relationship of urban outdoor spaces and COVID-19 pandemic

Background and Aim: Urban outdoor space is an area of social interactions and facetoface encounters due to the high power of certain spaces in various exchanges, such as information. The COVID19 pandemic has had a profound effect on these relationships, resulting in numerous shifts in human mobility and interaction patterns, especially in cities. However, urban outdoor spaces have the potential to play a major role in the diseasechr('39')s transmission and prevention. The current research uses a qualitative and quantitative approach to determine how the relation between urban outdoor spaces and COVID19 disease has been established.Method: First, similar studies were listed, and the categories explained in them were coded after reviewing their content. Then The codes were given to 30 elites and academic experts in urban planning and management in the next level. The Shannon entropy approach was used to calculate the significance coefficient of each criterion and subcriterion.Findings: Results revealed that urban outdoor space through four resilient urban design metrics with a value of WJ 0.2357, urban green space planning with a value of WJ0.0974, smart city with a value of WJ0.06277, and transportation with a value of WJ 0.0549, respectively, plays a part in the overcoming COVID19 infection.Conclusion: The impact of the COVID19 infectious disease on urban outdoor design can be analyzed from three perspectives: first, straegies that prevent the diseasechr('39')s transmission and spread in such environments with the least harm to ordinary peoplechr('39')s lives. Second, solutions in urban open space design that increase the level of body immunity, Finally, social interactions should be built so people can communicate properly visually, verbally, and in other ways even when they are beside one another. Ultimately, these factors are effective in connecting public space during the COVID19 epidemic crisis: cleanliness, accessibility, attraction, convenience, vitality and dynamism, performance, safety and security, and strength and health.