شناسایی مولفه‌های تاثیرگذار بر عوامل هماهنگی بین سازمان‌های متولی مدیریت بحران در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه

پیش زمینه و هدف: امروزه مقابله و پیشگیری از بلایا و مدیریت بحران جزو مسائل اصلی و حساس کشورها می‌باشد. سازمان‌ها نیز به‌عنوان یکی از اجزای اصلی جامعه امروزی از این امر مستثنا نیستند. چالش عمده‌ سازمان‌ها هماهنگی به هنگام بروز بحران، جهت کنترل آن می‌باشد. در همین راستا، در این تحقیق به دنبال مولفه‌های تاثیرگذار در هماهنگی بین سازمان‌های متولی مدیریت بحران در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه می‌باشیم. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - همبستگی و با هدفی کاربردی است که جامعه آماری آن 120 نفر از مدیران، خبرگان و صاحب‌نظران 20 دستگاه متولی مدیریت بحران استان کرمانشاه بودندکه حداقل سابقه کار اجرائی در دو زلزله اخیر را داشتند و از میان آنها، نمونه‌ای به حجم 92 نفر انتخاب گردید. جهت گردآوری داده‌ها نیز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. یافته‌ها: بین مولفه‌های عوامل سازمانی، ساختاری، ارتباطی، اطلاعاتی، منابع و تجهیزاتی، آموزشی، فرهنگی و هماهنگی بین سازمان‌های متولی مدیریت بحران در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه ارتباط معنایی وجود داشت. در مجموع 54 مولفه موثر در هماهنگی شناخته شدند که »مولفه‌های ارتباطی « با میانگین رتبه‌ای 04/5 موثرترین و »مولفه‌های اطلاعاتی « با میانگین 90/3 کم‌اثرترین مولفه بودند. نتیجه‌گیری: جهت ایجاد هماهنگی ثمربخش و کارا بین سازمان‌های متولی مدیریت بلایا، باید با تدوین برنامه‌ها و چارچوب‌های روشن، وظایف، ساختار، جزئیات فرایند ارتباطات سازمانی و نحوه همکاری و هماهنگی سازمان‌ها به طور دقیق مشخص گردد و این برنامه‌ها در قالب مانور آزمایشی اجرا، تمرین و تکرار شوند تا در صحنه عمل نیز موجبات ایجاد هماهنگی موثر بین سازمان‌ها باشند.

Identifying factors affecting coordination factors among disaster management organizations in earthquake-stricken areas of Kermanshah

Background: Nowadays, disaster prevention and crisis management are the main and sensitive issues in countries. Organizations, as one of the main components of todaychr('39')s society, are no exception. . The main problem of organizations is coordination in the event of a crisis to control it. In this regard, in this study, we are looking for influential components in the cooperation between disaster management organizations in the earthquakestricken areas of Kermanshah.Method: This is a descriptivecorrelational study with an applied aim that the statistical population consisted of 120 managers, experts and experts of 20 crisis management agencies in Kermanshah province who had the least executive experience in the last two earthquakes. A sample of 92 people was selected. A researchermade questionnaire was used to collect data. Results: There was a semantic relationship between the components of organizational, structural, communication, informational, resources and equipment, educational, cultural and coordination between disaster management organizations in the earthquakestricken areas of Kermanshah. A total of 54 effective components in coordination were identified that communication components with a rank mean of 5.04 were the most effective and information components with an average of 3.90 were the least effective components.Conclusion: In order to create fruitful and efficient coordination between the organizations responsible for disaster management, it is necessary to identify precisely the implementation, practice and reimplementation of the experimental maneuvers in order to create effective coordination between organizations in the field of action.