راهنمای الحاق مدیریت خطرپذیری در مدیریت شهری برنامه های کاربری زمین

زمینه و هدف: برنامه ریزی کاربری زمین از موضوعات بسیار مهم در مدیریت شهری است. برنامه ریزی کاربری زمین بر مبنای خطرپذیری می تواند به طور قابل ملاحظه ای خطرپذیری شهرها در برابر بحران های طبیعی را کاهش دهد و فرایند توسعه پایدار در شهرها را تسهیل نماید. بررسی وضعیت موجود شهرها و قرارگیری آنها در مناطق پرخطر و توسعه نامتوازن سبب در معرض قرارگیری آنها در برابر بحران های طبیعی شده و به آسیب پذیری آنها افزوده است. به نظر می رسد موضوع مدیریت و کاهش خطرپذیری قبل از استقرار شهرها و المان های شهری و انتخاب مکان مناسب برای استقرار آنها مورد نظر قرار نگرفته است. به منظور تضمین توسعه شهری ایمن و تاب آور و نیز برای قانونمند نمودن و محدود کردن در معرض قرارگیری شهرها و کاربری های مهم و حیاتی و کاهش آسیب پذیری های فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی آنها در برابر بحران های طبیعی الحاق مدیریت خطرپذیری در برنامه ریزی شهری و به ویژه برنامه ریزی کاربری زمین که هسته برنامه ریزی شهری را تشکیل می دهد، ضروری است.روش: نتایج حاصل از این مطالعه کاربردی است. روش این پژوهش مروری توصیفی است. در این پژوهش، ابتدا فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین مورد بررسی قرار گرفته است و سپس برخی نمونه های موردی در خارج و داخل کشور بررسی و جمع بندی گردید. به عنوان نمونه تجربه شده، مدل الحاق مدیریت خطرپذیری در برنامه کاربری زمین مرکز آمادگی بحران آسیا به صورت جامع توصیف شده است و در نهایت مدل مفهومی برای الحاق مدیریت خطرپذیری در برنامه ریزی کاربری زمین تعریف و تعیین گردید. یافته ها: در یافته های این تحقیق در ابتدا فرایند برنامه ریزی کاربری زمین مرور شده است و نمونه های موردی از نقطه نظر اهمیت و ارتباط تنگاتنگ مدیریت خطرپذیری در برنامه ریزی کاربری زمین در ایجاد بسترهای ایمن برای استقرار کاربری های جدید و همچنین انتقال و تغییر کاربری های موجود در پهنه های پرخطر مورد بررسی قرار گرفته است. سپس مدل الحاق مدیریت خطرپذیری بحران در برنامه کاربری زمین مرکز آمادگی بحران آسیا و جزئیات آن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری: بر اساس بررسی نمونه های موردی و فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین و نیز مدل الحاق مدیریت خطرپذیری در برنامه ریزی کاربری زمین مرکز آمادگی بحران آسیا، مدل مفهومی و بومی برای الحاق مدیریت خطرپذیری در فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین تعیین و ترسیم گردید. در این مدل مفهومی به منظور سهولت انجام کار، مولفه های مهم خطرپذیری در هر کدام از مراحل فرایند برنامه ریزی کاربری زمین وارد گردیده و دستاوردهای این الحاق در هر مرحله نشان داده شده است. این مدل می تواند فرایند الحاق مدیریت خطرپذیری در برنامه ریزی کاربری زمین را تسهیل نماید که نتیجه این الحاق، برنامه ریزی کاربری زمین بر مبنای خطرپذیری است که در نهایت به استقرار کاربری های زمین در مکان های امن و کم خطر و در نهایت برنامه ریزی شهری مبتنی بر خطرپذیری و توسعه پایدار شهری است.

A Guide for integrating disaster risk management into Urban Management-Land Use Plans

Background and objective: Land use planning is one of the most important subjects in urban management. Land use planning based on risks can significantly reduce the risk of cities against natural disasters and facilitate sustainable development in cities. Considering the existing situation of cities and their location in high risk areas and unbalanced development face them to natural disasters and increased their vulnerability. It seems that management and risk reduction subjects have not been considered before the deployment of cities and urban elements and the selecting the suitable places for their deployment. In order to ensure safe and resilient urban development, as well as to regulate and limit the risks of cities and critical uses and reduce their physical, social, economic and environmental vulnerability to natural disasters, it is necessary to integrate the risk management into urban planning, specially land use planning which is essential to urban planning. Method: This paper is a descriptive survey and the results are applied. Innitialy, the land use planning process was considered in this survey, and then some cases abroad and inside the country were studied. The model of risk management integration in the land use planning of the Asia Crisis Preparedness Center has been described comprehensively as a proven example, and finally, a conceptual model for risk management integration into land use planning was defined and determined. Findings: In this study, the process of land use planning was initially reviewed and some cases in regard of importance and close connections of risk management in land use planning in order to creating secure platforms for the deployment of new uses as well as the transfer and change of existing user in high risk areas has been considered. Finally, the risk managemnet integration into land use planning model in Asian crisis preparedness center and its details has been considered. Conclusion: A conceptual and native model for the risk management integration into land use planning process based on considered cases and land use planning process as well as integration of risk managemnt in land use planning of the Asian crisis preparedness center was determined.In this conceptual model, in order to ease of doing, important risk factors in every phase of land use planning process have been introduced, and the achievements of this engagement are shown in each phase. This model can facilitate the process of integrating risk management in land use planning, which the result of this integration is a land use planning based on risk. The consequence is land use deployment in safe and low risk places and finally urban planning based on risk and sustainable urban planning.