توسعه بانکی، ساختار اجتماعی، اقتصادی و نابرابری درآمدی (مطالعه موردی استان‌های ایران )

در مطالعه حاضر به بررسی اثرات توسعه بانکی، ساختار اجتماعی، اقتصادی و نابرابری درآمدی در استان‌های کشور طی دوره زمانی 1395-1385 و با بکارگیری مدل گشتاور تعمیم یافته آرلانو و باند (gmm) و (2sls) پرداخته شده است. مطابق نتایج تخمین مدل؛ بیکاری و تجارت با نابرابری توزیع درآمد رابطه مثبت دارند. همچنین افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه، سهم کل نیروی کار شاغل در بخش کشاورزی، تولید و ساخت و ساز، توزیع درآمد در استان های کشور را بهتر می‌کند. لیکن، ضریب کوچک این متغیرها، بیانگر تاثیر جزئی آنها بر روی توزیع درآمد است. علامت منفی وقفه نابرابری توزیع درآمد استانی و علامت مثبت شاخص تجارت نیز نشان از افزایش واگرایی درآمدی بین استان‌های شمالی و جنوبی می‌باشد. در این شرایط منابع سرمایه‌گذاری، رشد و تکنولوژی مدرن در معدودی از استان‌های صنعتی متمرکز شده و بسیاری از استان‌های مرکزی و فاقد مرز مشترک با کشورهای دیگر، از فرایند رشد و تجارت محروم مانده و یا به صورت حاشیه ای در آن شرکت می‌کنند که اغلب در تضاد با منافع آنها می‌باشد. همچنین افزایش رقابت و تعداد شعب بانکی نیز توزیع درآمد را بهتر می‌کند، البته تاثیر افزایش این دو متغیر، بیانگر اهمیت بیشتر بخش بانکی در خصوص استفاده از تکنولوژی‌های کارآمد و افزایش تعداد شعب بانکی برای بهبود عدالت اقتصادی در استان‌های کشور می‌باشد. بنابرین رشد و توزیع عادلانه‌تر درآمد باید در تعامل و ارتباط نزدیک با یکدیگر باشد و از این رو ((رشد تواًم با باز توزیع)) و ((رشد همراه با برابری بیشتر)) می‌باید در دستور کار برنامه‌ریزان کشور قرار گیرد.

Banking Development, Social, Economic Structure and Income Inequality (Case Study of Iranian Provinces)

In the present study, the effects of banking development, social, economic structure and income inequality in the provinces of the country during the period 13951385 and using the (GMM) and (2SLS) model were investigated. According to the results of model estimation; Unemployment and trade are positively related to income inequality. Also, the increase in GDP per capita improves the share of the total labor force working in agriculture, production and construction, and income distribution in the provinces of the country. However, the small coefficient of these variables indicates their partial effect on income distribution. The negative sign of the interruption of inequality in the distribution of provincial income also indicates an increase in income divergence between the northern and southern provinces. Under these circumstances, modern investment, growth and technology resources are concentrated in a few industrial provinces, and many central provinces, which do not share borders with other countries, are deprived of the growth process or participate in it marginally, which often contradicts It is in their interests. Increasing competition and the number of bank branches also improves income distribution, although the impact of increasing these two variables indicates the greater importance of the banking sector in using efficient technologies and increasing the number of bank branches to improve economic justice in the provinces. Therefore, more equitable growth and distribution of income should be in close interaction and relationship with each other, and therefore (growth with redistribution) and growth with more equality should be on the agenda of the country’s planners