الگوی تخصیص زمان کار خانگی در مناطق شهری و روستایی ایران

هدف اصلی این مقاله ارائه الگوی تخصیص زمان کار خانگی سرپرست خانوارهای ایرانی، به تفکیک مناطق شهری و روستایی، در سال 1394 و با استفاده از داده‌‌های مرکز آمار ایران می‌‌باشد. در این تحقیق از نظریه  تخصیص زمان (تولید خانوار) گَری بکر بهره گرفته شده و با در نظرگرفتن تابع مطلوبیت استون گِری، قیود بودجه خانوار و زمان، اثر ویژگی‌‌های اقتصادی اجتماعی خانوار (شامل سن سرپرست خانوار، بعد خانوار، سطح زیربنای محل سکونت خانوار، تحصیلات و درآمد سرپرست خانوار) بر زمان صرف‌‌شده سرپرست خانوار در کار خانگی بررسی شده است. نتایج پژوهش دلالت بر آن دارد که زنان و مردان سرپرست خانوار در مناطق روستایی در مقایسه با نقاط شهری، ساعت بیشتری را به کار خانگی اختصاص می‌‌دهند. همچنین مردان در نقاط شهری و روستایی در مقایسه با زنان، ساعت بیشتری را به کار خانگی اختصاص داده‌‌اند. زیرا بر اساس گزارشات مرکز آمار ایران نرخ بیکاری مردان طی سال‌‌های 1394-1392، به ترتیب، 0.2+ و 0.5+ درصد تغییر داشته در حالیکه تغییر نرخ بیکاری زنان در همین بازه زمانی، به ترتیب، 0.1-و 0.3- درصد بوده است، که به معنای افزایش بیکاری مردان و کاهش بیکاری زنان است.

Pattern of Time Allocation of Home Production in Iran’s Rural and Urban Areas

The main purpose of this paper is to present a pattern of time allocation of the Iranian headed households’ housework for rural and urban areas, in 2015 using the data of Statistical Center of Iran.In this research, the theory of allocation of time (household production) of Gary Becker has been used, and the effect of the households’ socioeconomic characteristics (including age of headed household, size of household, area of household’s lodging, education and income of headed household) on the time spending for home production with household budget and time constraints has been studied. The results indicate that male and female who are headed household in rural areas spent more hours for home production compare to urban areas. Also, the male in urban and rural areas, compare to the female, devoted less hours to housework.