تاثیر غوطه وری در آب سرد پس از فعالیت سرعتی تکراری بر سطوح سرمی pgc1α و آیریزین در مردان جوان فعال

زمینه و هدف: عامل کمکی رونویسی پروکسی زومی 1آلفا (pgc1α) در زیست‌زایی میتوکندریایی و آیریزین در رگ‌زایی، عضله‌زایی و سلامتی بسیار مهم می‌باشند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر غوطه‌‌وری در آب سرد پس از فعالیت سرعتی تکراری، بر آیریزین و pgc1α بود. روش تحقیق: از بین 50 ورزشکار لیگ برتر فوتبال تهران، 20 مرد (میانگین سنی 67.1±50.23 سال)، به شکل تصادفی ساده انتخاب و پس از فعالیت سرعتی تکراری شدید، 10 آزمودنی‌ در آب سرد 14 درجه سانتی گراد (cwi) قرار گرفتند و باقی آن ها (con) روی صندلی نشستند. قبل و پس از فعالیت، غوطه‌وری آب سرد یا استراحت و 24 ساعت بعد؛ خونگیری به عمل آمد. آیریزین و pgc1α سرمی با روش الایزا با کیت شرکت زل بایو آلمان سنجیده شدند. برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیروویلک و برای تعیین اختلاف احتمالی میانگین‌ها در هر یک از گروه‌ها‌ در زمان‌های مختلف و بررسی اثر تعاملی روش بازیافت و زمان‌های مختلف اندازه‌گیری؛ از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد و سطح معنی داری 05.0≥p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: عامل زمان بر pgc1α اثر معنی دار داشت [0.27=2pη، 0.001=p، 6.52=(51 ، 3 )f]، اما اثر گروه [0.38=p ، 0.79=(17، 1) f] و اثر ترکیبی (زمان × گروه)  معنی دار نبود [0.21=p، 1.53=(51، 3)f]. عامل pgc1α در هر دو گروه (cwi و con) پس از فعالیت افزایش معنی دار داشت (0.004=p)، اما پس از غوطه وری یا استراحت، تغییر معنی دار نداشت (1.00=p). همچنین 24 ساعت بعد، تغییرات آن معنی دار نبود (00.1=p). به علاوه، عامل زمان بر مقادیر آیریزین اثر معنی داری داشت [0.47= 2pη، 0.001p<، 15.38= (51، 3)f]، اما اثر گروه [0.49=p، 0.48= f(17، 1)] و اثر ترکیبی (زمان × گروه) معنی دار نبود [0.14=p، 1.91=(51، 3)f]. همچنین آیریزین در هر دو گروه پس از فعالیت افزایش معنی دار داشت (001.0>p)، اما مقادیر آن پس از غوطه وری یا استراحت، تغییر معنی دار نداشت (0.06=p). به علاوه، 24 ساعت بعد تغییرات این شاخص معنی دار نبود (00.1=p). نتیجه گیری: به نظر فعالیت سرعتی تکراری می تواند با افزایش pgc1α و آیریزین به فرآیندهای مثبت سلولی کمک نماید.

The effects of cold water immersion post repeated sprint activity on serum PGC1α and irisin in young active men

Background and Aim: It is mentioned a critical role for peroxisome proliferatoractivated receptor gamma coactivator 1α (PGC1α) in mitochondrial biogenesis, and for irisin in angiogenesis, myogenesis and health. The purpose of this study was to investigate the effect of coldwater immersion (CWI) post repeated sprint activity (RSA) on irisin & PGC1α. Materials and Methods: Among 50 soccer players recruited from Tehran premier league, 20 men (age 23.5±1.67 yrs) were selected randomly to this  study and after the RSA, 10 participants immersed in cold water (14°C) and 10 others set on a chair passively. Blood sampling was taken before and after RSA, after CWI or passive rest and after 24 hours. Serum irisin & PGC1α were assessed through ELIZA kit of ZelBio, Germany. ShapiroWilk test was performed to determine data normality and to determine possibly differences between means in each group and in different times, analysis of variance test with repeated measures was applied at the significant level of p≤0.05. Results: The time factor had a significant effect on PGC1α levels [F(3,51)=6.52, p=0.001, pη2=0.27], but the group effect [F(1,17)=0.79, p=0.38] and time group interaction [F(3,51)=1.53, p=0.21] was not significant. PGC1α had a significant increases after the RSA in both groups (p=0.004), but its changes were not significant after CWI or rest (p=1.00). In addition, PGC1α changes was not significant after 24h (p=1.00). Moreover, the time factor had a significant effect on irisin levels [F(3,51)=15.38, p<0.001, pη2=0.47], but the group effect [F(1,17)=0.48, p=0.49] and the time – group interaction [F(3,51)=1.91, p=0.14] were nor significant. In other hand, irisin had a significant increases after the RSA in both groups (p<0.001), but its changes were not significant after CWI or rest (p=0.06). Further, the changes of irisin was not significant after 24h (p=1.00). Conclusion: It seems that the RSA could improve cellular processes through PGC1α & irisin elevation.