تاثیر تمرین استقامتی بر بیان mir-133 و ژنsrf عضلات اسکلتی تند و کند انقباض در رت های نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: عوامل  mir-133وsrf  در فرآیندهای مختلف سلولی درگیر می باشند، اما هنوز تاثیر تمرین استقامتی بر بیان آنها در عضلات تند و کند انقباض مشخص نشده است. هدف این تحقیق ارزیابی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان mir-133 و srf عضلات تند و کند انقباض در رت‌های نر نژاد ویستار بود. روش تحقیق: در این مطالعه 14 رت با وزن 20±113 گرم (5 هفته سن داشتند) به مدت 4 هفته تحت شرایط کنترل شده، نگهداری شدند و بعد از دوره آشناسازی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی (7 سر رت در هر گروه) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه تمرین استقامتی 14 هفته ای، هفته ای 6 جلسه (که بتدریج به 60 دقیقه و سرعت 30 متر بر دقیقه رسید) را روی نوارگردان اجرا نمودند و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه، همراه با گروه کنترل تشریح شدند. سپس عضله کند انقباض (نعلی) و تند انقباض (بازکننده بلند انگشتان) آنها جدا شد. سطح بیان  mir-133و ژن srf با استفاده از روش real time-pcr اندازه گیری شدند. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون آماری t تک نمونه و همبسته در سطح 0/01>p استخراج گردید. یافته ها: پس از 14 هفته تمرین استقامتی، بیان mir-133 عضله بازکننده بلند انگشتان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری (0/001=p) کاهش پیدا کرد؛ اما بیان mir-133 عضله نعلی افزایش معنی‌داری (001/0=p) نشان داد. همچنین بیان  mir-133عضله بازکننده بلند انگشتان گروه تجربی نسبت به عضله نعلی همان گروه به طور معنی‌داری (0/001=p) کاهش و میزان بیان ژن srf عضله بازکننده بلند انگشتان گروه تجربی به طور معنی داری (0/009=p) افزایش یافت.  اما بیان این ژن در عضله نعلی تغییر نکرد (0/05