تاثیر دوزهای تجمعی دوکسوروبیسین بر مسافت فعالیت بدنی اختیاری در رات های مدل سالمندی فعال

زمینه و هدف: برخی از سایتوکاین‌ها به‌عنوان عوامل پیش‌بینی خطر بیماری‌های قلبی عروقی معرفی گردیده‌اند. هدف از این مطالعه تعیین اثر 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی اینترلوکین 6 (il6)، عامل نکروز تومورآلفا (tnfα) و پروتئین واکنشی c (hscrp) با حساسیت بالا‎ در زنان بسکتبالیست بود. ‏روش تحقیق: تعداد 38 نفر زن بسکتبالیست سالم به‌صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و به‌طور تصادفی ‏به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. خونگیری در دو مرحله پیش و پس‌آزمون و پس از 12 ساعت ناشتایی صورت گرفت. تمرینات تداومی و تناوبی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به ترتیب با شدت 55% تا 70% حداکثر ضربان قلب افزایش یافت و تمرین تناوبی با شدت 60% تا 75% حداکثر ضربان قلب اجرا شد. ‏تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss نسخه 16 و با استفاده از آزمون آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته‌ها: هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی،il6  (به ترتیب با 04/‏‏‏0>p و0/03>p)،tnfα  (به ترتیب با 0/03>p و 0/01>p) وhscrp  (به ترتیب با 04/‏‏‏0>p و 009/‏‏‏0>p) را به‌طور معنی‌داری کاهش دادند. به علاوه، تمرینات تناوبی در مقابل تمرینات تداومی منجر به کاهش بیشتر سطوح il6  (20% در مقابل 19‏‏‏/‏‏‏13%؛ 03/‏‏‏0>p)،  tnfα(12‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏/‏‏‏42% در مقابل 31‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏/‏‏‏29%؛ 02/‏‏‏0>p) وhscrp  (17‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏/‏‏‏52% در مقابل 17/‏21%؛01/‏‏‏0>p) گردیدند. ‏نتیجه‌گیری: هر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی سطوح سایتوکین‌های التهابی را به‌طور معنی‌داری کاهش دادند؛ اما تاثیر تمرینات تناوبی در کنترل این عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی عروقی بیشتر بود.